Γράφει ο Στέφανος Βασιλείου
Σε πολλές πόλεις της Γερμανίας πραγματοποιήθηκαν τις περασμένες ημέρες φιλο-παλαιστινιακές διαδηλώσεις. Στο Βερολίνο συμμετείχαν 9.000 διαδηλωτές, σύμφωνα με την αστυνομία, στο Ντίσελντορφ 17.000, σε Φρανκφούρτη,Βρέμη, Δρέσδη, Μίνστερ εκατοντάδες. Οι περισσότερες κύλησαν ομαλά, σε <<μεμονωμένες>> περιπτώσεις απομακρύνθηκαν συνθήματα και έγιναν προσαγωγές.
Μία διαδήλωση ξεχώρισε. Στην πόλη Έσσεν της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας πραγματοποιήθηκε διαδήλωση των ισλαμιστών με συνθήματα και αφίσες για ίδρυση χαλιφάτου στην Γερμανία. Την πορεία 3.000 διαδηλωτών στο Έσσεν παρακολουθούσε αστυνομική δύναμη 450 αστυνομικών.
Είναι άξιο απορίας η οργάνωση και η συγκέντρωση αυτών των ατόμων με αυτό το αίτημα και γνωρίζοντας ότι το χαλιφάτο εννοείται το πολιτικό-θρησκευτικό κράτος, ιστορική πλέον μορφή κεντρικής διακυβέρνησης του Ισλάμ, που διαμορφωνόταν από την μουσουλμανική κοινότητα τη γη και τους διαφορετικούς λαούς που είχε υπό την κυριαρχία της η Ισλαμική αυτοκρατορία. Προτεραιότητες αυτής της κεντρικής διακυβέρνησης ήταν και είναι η επιβολή του νόμου (σαρία), η άμυνα και η επέκταση της επικράτειας του ισλάμ και η γενική επίβλεψη σε οικονομικά θέματα.
Ένα άλλο εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι ποιοι τους κατευθύνουν, ποιοι τους οργανώνουν και τους παρέχουν ενημέρωση;
Σύμφωνα με την αστυνομία του Έσσεν, η διαδήλωση είχε δηλωθεί από ιδιώτη, αλλά ο βασικός διοργανωτής ήταν προφανώς η οργάνωση ΄΄GENERATION ISLAM΄΄ την οποία οι αρχές ασφαλείας τοποθετούν στο περιβάλλον της παν-ισλαμικής κίνησης ΄΄ Hizb Ut-Tahrir΄΄ (ΗUT). Η οργάνωση HUT έχει απαγορευτεί στην Γερμανία από το 2003. Ο κύριος ομιλητής ήταν ο ακτιβιστής, Αχμάντ Ταμίν, ηγέτης της οργάνωσης, <<Γενιά -Ισλάμ>>. Αρκετές ήταν οι χειρονομίες, με σηκωμένο το χέρι και τον δείκτη, η οποία είναι σύμβολο της τρομοκρατικής οργάνωσης ΄΄ ισλαμικό κράτος΄΄, καθώς και αρκετές ασπρόμαυρες σημαίες οι οποίες παρεπέμπαν στο IS.
Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τους στόχους αυτής της κίνησης θα ξεκινήσουμε από κάτι πολύ βασικό. Ισλάμ σημαίνει υποταγή στους κανόνες και τις εντολές του θεού. Αυτό σημαίνει πως η έννοια της δημοκρατίας και του κοσμικού κράτους έτσι όπως το εννοούμε στην δύση, είναι ασύμβατο με το ισλάμ.
Στο πλαίσιο αυτό για τους μουσουλμάνους ο κόσμος είναι δυαδικός. Από την μια είναι τα μουσουλμανικά εδάφη (νταρ αλ ισλάμ-οίκος του θεού) και από την άλλη τα εδάφη των απίστων (νταρ αλ χαρμπ-οίκος του πολέμου).
Όπως ο προφήτης Μωάμεθ από την Μέκκα ΄΄μετανάστευσε΄΄ στη Μεντίνα, και από εκεί γύρισε θριαμβευτής/κυρίαρχος επικεφαλής χιλιάδων πιστών έτσι πρέπει και το σύγχρονο ισλάμ να <<μεταναστεύσει>>. Συνεπώς οι μουσουλμάνοι πρέπει να ΄΄κατακτήσουν΄΄ τα εδάφη των ΄΄απίστων΄΄ είτε μέσω ιερού πολέμου (τζιχάντ) είτε μέσω της μαζικής μετανάστευσης όπου συν τω χρόνω θα αποτελέσουν την πλειοψηφία του ΄΄κατακτηθέντος΄΄ εδάφους. Δεν υπάρχει λόγος να μεταναστεύσει μουσουλμάνος σε μουσουλμανικό έδαφος, αντίθετα υπάρχει λόγος να μεταναστεύσει στην ΄΄άπιστη Δύση΄΄.
Η κραυγή ΄΄χετζίρα΄΄(Ηijrah) σηματοδοτεί το ξεκίνημα του ισλάμ και αναφέρεται στη φυγή σαν πρόσφυγας του προφήτη Μωάμεθ από την Μέκκα, για να διασωθεί από επικείμενους φονιάδες, την άφιξη του στη Μεντίνα (τότε, Γιαθρίμπ), την μεθόδευση της από μέσα κατάληψης της και την επεκτατική στη συνέχεια κυριαρχία του ισλάμ παντού.
Περιέχεται σε 91 στοίχους του κορανίου σαν καθήκον των μουσουλμάνων να μιμηθούν τον προφήτη και να αυξήσουν την χετζίρα, με στόχο την επεκτατική διάδοση του ισλάμ σε άλλες χώρες και κοινωνίες.
Μια τέτοια ΄΄φυγή΄΄ των μουσουλμάνων, με την μορφή προσφυγιάς η μετανάστευσης, οριοθετεί τους τρόπους με τους οποίους η σαρία (ιερός νόμος) μπορεί τελικά να επιβληθεί σε αλλόπιστες κοινωνίες.
όταν οι ανεκτικές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.
Ο συνδυασμός πολλών γεννήσεων που έχει ο μουσουλμανικός κόσμος με το δημογραφικό πρόβλημα της Δύσης οδηγεί μαθηματικά σε ΄΄κατάκτηση΄΄ των αλλόθρησκων χωρίς πόλεμο (ας θυμηθούμε και την δήλωση σοκ της προέδρου της δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου η οποία μιλώντας για το δημογραφικό πρότεινε ως λύση την αντικατάσταση των Ελλήνων με μετανάστες (παράνομους) που έρχονται από Ασία και Αφρική και χαρίζοντας σε πολλούς από αυτούς μέχρι και Ελληνική ιθαγένεια (όχι υπηκοότητα έχει τεράστια διαφορά και ας προσπαθούν να ταυτήσουν τις δύο αυτές έννοιες που ουδεμία σχέση έχουν μεταξύ τους).
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως είναι γνωστή η εμπειρία μας από μορφώματα που έχουν πλέον την ιδιότητα δημοσίων οργανισμών “κράτος εν κράτη” (βλέπε ΚΙΣΕ- Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος που είναι ΝΠΔΔ με έδρα μέσα στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, και άλλων ιδρυμάτων) που παρασιτεύουν.
Ο νόμος της ΄΄σαρία΄΄ είναι σε ισχύ στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλα χρόνια όπου σύμφωνα με την νομοθεσία στην Θράκη η κυβέρνηση, ύστερα από διαβούλευση με μια επιτροπή ηγετών της μουσουλμανικής κοινότητας, διορίζει τρείς μούφτηδες που εκδίδουν δικαστικές αποφάσεις για υποθέσεις οικογενειακού δικαίου βάσει της Σαρία. Οι λοιπές εν γένει δαπάνες λειτουργίας τους βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό του υπουργείου παιδείας.
Τελικά μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται;, και αυτό που δεν κατάφεραν τις προηγούμενες φορές με πόλεμο να προσπαθούν να το φέρουν σε πέρας με την παράνομη μετανάστευση αλλά και με την αγαστή συνεργασία των περισσότερων κυβερνήσεων των Ευρωπαϊκών χωρών;.
Το σίγουρο είναι πως τότε αυτό που σταμάτησε την επέλαση των ΄΄βαρβάρων΄΄ ήταν η συνένωση μας και σήμερα αυτή η συνένωση θα πρέπει να είναι ισχυρή έτσι ώστε στις επικείμενες ευρωεκλογές να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση πως κανένας δεν μπορεί να έχει πιο προνομιούχα σχέση με την Πολιτεία εκτός από τον ίδιο τον πολίτη. Δεν μπορούν να υπάρχουν φαινόμενα, όπως κοινότητες αλλοεθνών, να είναι μέσα στην πολιτεία ως φορείς δημοσίου δικαίου και να έχουν ιδιαίτερα προνόμια φορολογικά,ιδιοκτησιακά, ασυλίας κλπ.
Η πολιτεία οφείλει πρωτίστως να σέβεται τον εαυτό της και όταν συμβαίνει αυτό μπορεί κατ΄ επέκταση να σέβεται όλους τους άλλους. Όταν η πολιτεία δεν σέβεται τον εαυτό της δεν μπορεί να απαιτήσει σεβασμό από τους πολίτες.
Η πολιτεία δεν πρέπει να ξεχωρίζει τους πολίτες ανάλογα με το κόμμα, το χρώμα και το δόγμα.
Στέφανος Βασιλείου
