Γράφει η Λαμπρινή Νάκου
Λίγες μέρες πριν παρακολουθήσαμε την Υπουργό Εργασίας και κοινωνικής Ασφάλισης Νίκη Κεραμέως να αναλύει με καμάρι πόσο θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας μέχρι το 2027, πως θα καθορίζεται αλλά και πως θα διασφαλίζεται. Ανέφερε μάλιστα ότι προβλέπεται ρητά ότι δεν θα μπορεί να υπάρξει μείωση του κατώτατου μισθού, καθώς θα διασφαλιστεί δια νόμου. Εκ πρώτης άποψης θα λέγαμε ότι αύτη η αναγγελθείσα είδηση μας προδιαθέτει ευχάριστα. Αναλογιζόμενοι όμως της όλης κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια αντιλαμβανόμαστε ότι η αύξηση αυτή στο κατώτατο μισθό κρύβει πολλούς κινδύνους για τις επιχειρήσεις αλλά και πονοκέφαλο και ανησυχία για τους εργαζόμενους αλλά και άνεργους συμπολίτες μας.
Πολλές επιχειρήσεις έπειτα από την οικονομική κρίση διέκοψαν τη λειτουργία τους και αυτές που κατάφεραν να παραμείνουν ζωντανές βρίσκονται ακόμη και σήμερα στο όριο της οικονομικής τους επιβίωσης, καταβάλλοντας κάθε μήνα υπερπροσπάθεια για να παραμείνουν ενεργές και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Υποχρεώσεις που επιβαρύνουν συνεχώς και αδιάκοπα, μιας και η φορολογία είναι πολύ μεγάλη, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι δυσβάσταχτες και το ενεργειακό κόστος ολοένα και τραβά την ανηφόρα. Έρχεται τώρα σαν κερασάκι στη τούρτα η αύξηση στη μισθοδοσία των εργαζομένων. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μετά και από την αύξηση του κατώτατου μισθού πολλές επιχειρήσεις θα αναγκαστούν να μειώσουν το προσωπικό τους, βραχυπρόθεσμα θα ανακόψουν την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και κάποιες ίσως αναγκαστούν να διακόψουν ακόμη και τη λειτουργία τους.
Η κυβέρνηση όχι μόνο το θεωρεί σημαντικό επίτευγμα, μας το επιβάλλουν μάλιστα ασκώντας όπως διατυμπανίζουν κυβερνητική πολιτική μέριμνας προς τους εργαζόμενους πολίτες, οι οποίοι αδυνατούν να ανταποκριθούν ως προς τις οικονομικές τους υποχρεώσεις και δεν μπορούν να νιώσουν οικονομική ασφάλεια και να αισθανθούν αισιοδοξία για το μέλλον τους, μιας και οι εργαζόμενοι ακούνε για αύξηση του κατώτατου μισθού ως το 2027. Βρισκόμαστε στα τέλη του 2024 και το κόστος ζωής είναι ήδη μεγαλύτερο από τον μισθό που τάζουν για το 2027 και μετά.
Μας παρουσιάζουν δε και επιστημονικούς όρους όπως “αλγόριθμος”, “δείκτες”, “στατιστικές” και πλασματικά νούμερα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με την ανάπτυξη και την οικονομία της χώρας μας, με σκοπό να μας παραπλανήσουν και να μείνουμε μόνο στα “μεγάλα γράμματα”.
Τελικά το νομοθέτημα αυτό ποιον θα διασφαλίσει; Εξυπηρετεί κάποιον; Εξυπηρετεί το δίκαιο των εργοδοτών και των εργαζομένων; Η απάντηση είναι όχι! Άλλος ένας νόμος που θα νομοθετηθεί για όφελος μόνο των λίγων και όχι όλων, όπως θα άρμοζε στη κοινωνία μας και δεν είναι η πρώτη φορά που το διαπιστώνουμε.
Κάνοντας μια αναδρομή στις κυβερνήσεις που πέρασαν και στη τωρινή κυβέρνηση βλέπουμε ότι κανείς ποτέ δεν μίλησε για την πραγματική έννοια των νόμων. Ο μόνος που μίλησε και αποτύπωσε την ουσία του νόμου είναι ο Πρόεδρος του Πολιτικού Φορέα ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ Αρτέμης Σώρρας και το αποτύπωσε στο βιβλίο του “ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΞΙΑΚΟΥ”.
Στο βιβλίο αυτό μεταξύ άλλων αναφέρει ότι ο νόμος ασφαλίζει και διασφαλίζει την απόλυτη διαχείριση του δικαίου σε μια πραγματική πολιτεία. Στη προκειμένη περίπτωση ο νόμος για το κατώτατο μισθό δεν είναι δίκαιος ούτε δικαιοσύνη έχει η οποία είναι το μέσον για την απόδοση διανεμητικά διορθωτικά ή και με αμοιβαιότητα του δικαίου. Επομένως στερείται αξιακής βάσης και θα έπρεπε να είναι εκτός της πολιτείας.
