Γράφει ο Καπετανάκης Γιώργος
Η αρχή της δημοσιότητας των συνεδριάσεων των Δικαστηρίων αποτελεί την θεμελιώδη αρχή, πρώτον της λαϊκής κυριαρχίας, και δεύτερον της αρχής της δίκαιης Δίκης, κατά την οποία οι πολίτες καθώς και η κοινή γνώμη, έχουν το δικαίωμα να ενημερώνονται οπωσδήποτε για την εξέλιξη και το αποτέλεσμα μιας Δίκης.
Από αρχαιοτάτων χρόνων η παρουσία των πολιτών στις συνεδριάσεις Δικαστηρίων της πολιτείας ήταν σε κοινή θέα, κρατώντας τους πολίτες διαρκώς ενήμερους επί παντός επιστητού. Στις μέρες μας όπου η Δημοκρατία δοκιμάζετε από μεγάλα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, έρχονται διαρκώς νέοι νόμοι προς ψήφιση στο προσκήνιο, με αποτελέσματα διαμορφωμένα και μαγεμένα στο παρασκήνιο.
Η συνεχή και αυξανόμενη αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και η αλλαγή του Δικαστικού χάρτη δεν είναι ικανά να επιλύσουν τεράστια συσσωρευμένα προβλήματα που ταλανίζουν πολλά χρόνια την Ελληνική κοινωνία.
Η σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς να παραβλέψουμε τις επιλογές των προηγουμένων κυβερνήσεων, προσπαθεί να λογοκρίνει τις αγορεύσεις των Δικαστηρίων, να καταργήσει την δημοσιότητα από τις Δικαστικές αίθουσες, ελέγχοντας παράλληλα την δικανική σκέψη.
Σε μια προσπάθεια δήθεν να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που στόχο έχουν την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα της Δικαιοσύνης, κατάφερε με την ψήφιση του νέου νόμου να φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Στοιχεία δημοσκοπήσεων που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αναφέρουν την έντονη δυσαρέσκεια των πολιτών έναντι της Δικαιοσύνης με ποσοστά που φτάνουν στο 60%, δημιουργώντας απέχθεια στην κοινωνία και έλλειψη εμπιστοσύνης.
Καθώς είμαστε κοντά στην εκδίκαση της υπόθεσης των Τεμπών, η κυβέρνηση, με μια διάταξη που θα την χαρακτηρίζαμε έκτρωμα για τα Δικαστικά δεδομένα, πέρασε ύπουλα και χωρίς διαβούλευσης τον περασμένο Ιούλιο διάταξη του υπουργείου Δικαιοσύνης, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να φιμώσει την δημοσιότητα από τις Δικαστικές αίθουσες.
Η εν λόγω διάταξη αφορά τον Νόμο 5119/2024 και το άρθρο 31, που ψηφίστηκε στις 4 Ιουλίου και τροποποιεί τον 18/1989, «απαγορεύει την ολική ή μερική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, ιδίως μέσο της τηλεόρασης, ραδιοφώνου, διαδικτύου και γενικά οποιοδήποτε τεχνολογικού μέσου, καθώς και η κινηματογράφηση, μαγνητοσκόπηση, ηχογράφηση και αποτύπωση της Δίκης σε γραπτό κείμενο μέσω ειδικού λογισμικού που μετατρέπει τον προφορικό λόγο σε γραπτό, ενώπιον ποινικού, αστικού ή διοικητικού Δικαστηρίου. Κατ’ εξαίρεση, το Δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει τις ενέργειες αυτές, εφόσον συναινούν ο εισαγγελέας και οι διάδικοι και συντρέχει ουσιώδες Δημόσιο συμφέρον.»
Είναι αναγκαίο να αναφέρουμε ότι η δημοσιότητα, είναι αναπόσπαστο λειτουργικό στοιχείο της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, καθώς αποτελεί κύριο μέσο για τον έλεγχο από τον λαό, του τρόπου που αυτή την απονέμει.
Στο άρθρο 1 του Συντάγματος παρ. 3, «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Πόσο σιγουριά έχουμε, ότι είμαστε Κυρίαρχος Λαός; Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε σήμερα ότι οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό μετά από τόσα μνημόνια που υπέγραψαν αυτοί για εμάς; Πόσο σίγουροι είμαστε ότι εξυπηρετούν εμάς και το έθνος μας, μετά από τόσες προδοσίες; Τέλος, ασκούνται όπως ορίζει το σύνταγμα;
Το άρθρο 5Α και 14 για την ελευθερία του τύπου και το δικαίωμα της πληροφόρησης.
Το άρθρο 26 παρ.3, «Η Δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια, οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού».
Τέλος η αρχή της δημοσιότητας της Δίκης και η απαγγελία των αποφάσεων κατοχυρώνονται και από το άρθρο 93 παρ. 2 και 3 που αναφέρει, 2.«Οι συνεδριάσεις κάθε Δικαστηρίου είναι δημόσιες, εκτός αν το Δικαστήριο κρίνει με απόφαση του ότι η δημοσιότητα πρόκειται να είναι επιβλαβής στα χρηστά ήθη ή ότι συντρέχουν ειδικοί λόγοι προστασίας της ιδιωτικής ή οικογενειακής ζωής των διαδίκων», 3.«Κάθε δικαστική απόφαση πρέπει να είναι ειδικά και εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη και να αναγγέλλεται σε δημόσια συνεδρίαση».
Ο Κώδικα Ποινικής Δικονομίας του 2024 με το άρθρο 329 ευθυγραμμίζεται πλήρως με τα άρθρα του συντάγματος.
Καθώς επίσης και από τα άρθρα 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ – Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών που υπογράφηκε στην Ρώμη στις 4 Νοεμβρίου 1950, γνωστή και ως «σύμβαση της Ρώμης» και κυρώθηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο, εντασσόμενη σε ένα πλέγμα διατάξεων που εγγυώνται τη Δίκαιη Δίκη, όπως επίσης και του άρθρου 10.
Δικαίως με τα ως άνω άρθρα του συντάγματος, του ΚΠΔ, και της ΕΣΔΑ που αναφέρθηκαν, λάβαμε γνώση βάση της οποίας προκύπτει το συμπέρασμα της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 31 του νόμου 5119/2024.
Είμαστε πλέον πεπεισμένοι ότι η ψήφιση του, ήρθε να εξυπηρετήσει μόνο σκοπιμότητες, παραβιάζοντας την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και την ελευθερία του τύπου και σε καμία περίπτωση την βελτίωση και ανέλιξη της Δικαιοσύνης.
Η Δικαιοσύνη πρέπει να εκτελείται υπό το φως της δημοσιότητας, δίνοντας την δυνατότητα στους πολίτες να ασκούν ένα άτυπο έλεγχο στους δικαστές, για το κατά πόσο τηρούν τους νόμους,.
Ποιος είναι ο λόγος να υψώνονται ανυπέρβλητα τείχη στην δημοσιότητα μίας δίκης; Τι έχει να φοβηθεί και να κρύψει η Δικαιοσύνη; Γιατί αυτή η φίμωση όταν όλα είναι νομοθετημένα και νόμιμα;
Ένα κράτος Δικαίου που σέβεται τους πολίτες που το απαρτίζουν, έχει κύριο μέλημα του να δημιουργήσει ελευθέρους, ενημερωμένους και συνειδητοποιημένους πολίτες, ικανούς να παράγουν κριτική σκέψη. Και μέσω ενός συστήματος αξιών, αρχών και νόμων, να έχουν την δυνατότητα να ελέγχουν το κράτος που τους ελέγχει.
Στον αντίποδα, δημιουργείται μια κατάσταση φοβισμένων και ανενημέρωτων πολιτών που δεν έχουν την ικανότητα να διεκδικήσουν με θάρρος τα δικαιώματα τους.
Θάρρος και αφοβία που πηγάζει από γνωσιακό επίπεδο των νόμων που κατέχουν, το περιμένουμε από το σώμα Ελλήνων Δικαστών, που το Σύνταγμα ξανά εδώ τους λύνει τα χέρια. Συγκεκριμένα πάλι στο άρθρο 93 και στην παρ. 4 αναφέρει: Τα Δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόσουν νόμο που το περιεχόμενο του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα.
Τον Απρίλιο του 2015 ο κ. Αρτέμης Σώρρας, από την πόλη της Λαμίας ανακοίνωσε την διακήρυξη Αξιών και Αρχών, θέτοντας τα θεμέλια για την ίδρυση μιας ελεύθερης και δικαίας πολιτείας, όπου οι νόμοι της, πρίν την εφαρμογή τους θα φιλτράρονται από 33 Ελλάνια Αξιακά πρωτόκολλα.
Μεταξύ των 12 Αξίων – 18 Αξιακών Αρχών και 3 πολιτειακών νόμων, βρίσκεται και ο Νόμος της Δημοσιότητας, όπου κανένα κίνητρο σου, επιλογή σου, η πράξη σου δεν μένει κρυφό από το σώμα της πολιτείας. Το κίνητρο σου για κάθε σου πράξη ή επιλογή ή έκφρασή σου πρέπει να εκτίθενται δημόσια και να είναι καταξιωμένο με Αρετή.
Κάθε πρόταση, κάθε ιδέα, κάθε καινοτομία σε οποιαδήποτε μορφή της τεχνολογίας, της επιστήμης, της τέχνης, ως και κανόνες, νόμοι, διδασκαλία, καθοδήγηση, πρέπει να άπτονται του αξιακού συστήματος του ανθρώπου και να ανήκει σε όλη την κοινωνία και να έχουν πρόσβαση στην διαδικασία που δημιουργείται
Οτιδήποτε προσπάθεια γίνεται να αποκρυφτεί η αλήθεια από την δημοσιότητα, οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια, εξασθενώντας και καπελώνοντας το κράτος Δίκαιου και την Δημοκρατία.