Γράφει ο Γιώργος Καπετανάκης
Με αφορμή το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που έγινε στα Τέμπη τον Φεβρουάριο του 2023 που ήταν η αιτία να χάσουν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε περισσότερες από 100 πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Στο κάλεσμα του συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών έδωσαν το παρών, οικογένειες των θυμάτων, σύλλογοι, διαφορά σωματεία αλλά και απλοί πολίτες, διαδηλώνοντας σε πολλές πόλεις όλης της Ελλάδας και του εξωτερικού, κρατώντας πανό και φωνάζοντας ως κεντρικό σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο».
Η πρόεδρος του «Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών» Μαρία Καρυστιανού στην ομιλία τόνισε «είμαστε όλοι μαζί απέναντι σε ένα αδιανόητο έγκλημα στο οποίο οι ένοχοι προσπαθούν να γλιτώσουν. Δεν θα συμβεί αυτό. Δεν πρέπει να συμβεί. Θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον κόσμο που είναι κοντά μας. Δύο χρόνια τώρα οι υπεύθυνοι της δολοφονίας των παιδιών μας κρύβονται πίσω από την ασυλία τους.
Επεισόδια προσπάθησαν να δημιουργήσουν οι γνωστοί μας άγνωστοι, γνωστοί και από παλαιότερες πορείες διαμαρτυρίας πολιτών. Μιλάμε για τους γνωστούς – αγνώστους, που σαν από μηχανής θεός εμφανίζονται από το πουθενά, προκειμένου να δημιουργήσουν επεισόδια, καταστρέφοντας κινητή και ακίνητη περιουσία στο διάβα τους και το βασικότερο, με αυτόν το τρόπο διαλύεται μια πορεία που σκοπό είχε να διαδηλώσει ειρηνικά. Ως συνέπεια αυτών, τη καταστολή της διαδήλωσης από τις αστυνομικές δυνάμεις χρησιμοποιώντας δακρυγόνα και χτυπώντας όποιον βρουν μπροστά τους. Τέλος την αγανάκτηση και την οργή του κόσμου. Όταν μια διαδήλωση είναι αντίθετη με τη κυβερνητική πολιτική έχουμε επεισόδια.
Βλέποντας αυτή τη συνταγή να πετυχαίνει πάντα διερωτόμαστε, γιατί τόσες δεκαετίες η αστυνομία αδυνατεί να ελέγξει αυτές τις αναρχικές ομάδες όπως τις λέει; Γιατί δεν ξεκαθαρίζει μια και διαπαντός με αυτούς; Παράλληλα για τον καθένα από μας, έχουν πλήρη φάκελο.
Οι διαδηλώσεις αυτές έγιναν καθαρά για ένα κοινωνικό ζήτημα που αφορά την Δικαιοσύνη και την ασφάλεια του συνόλου των πολιτών, ποιος ο λόγος να υπάρχουν αυτές οι ομάδες εδώ; Ποιους εξυπηρετεί η διάλυση μιας τέτοιας διαδήλωσης αλλά και κάθε διαδήλωσης;
Οι τραγικές καθυστερήσεις της Δικαιοσύνης στο να συλλέξουν τα απαραίτητα στοιχεία, και η απροθυμία των πολιτικών, έδειξαν και στον πιο δύσπιστο αυτής της χώρας, τη πολιτική διαφθορά και σήψη του καθεστώτος. Η χώρα μας εν έτη 2025 είναι ανίκανη να ακολουθήσει το πολιτισμένο κόσμο, με ελλείψεις βασικών υποδομών και συστημάτων ασφαλείας που δημιουργούν συνθήκες ανασφάλειας και φόβου στον πολίτη.
Ένα ακόμα τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα που ξεφεύγει από τα όρια του δυστυχήματος και ακουμπάει το έγκλημα. Η θλίψη και η οργή ζωγραφισμένη στα πρόσωπα αυτών που έμειναν πίσω. Πρόσωπα που ζητούν δικαίωση για να μπορέσουν να ησυχάσουν και να συνεχίσουν τη λαβωμένη τους ζωή. Όλοι αυτοί που διαδηλώσαμε, συμπαρασταθήκαμε στον πόνο των συνανθρώπων μας που έγινε οργή για τους τόσους αδικοχαμένους που κυριολεκτικά εξαϋλώθηκαν και στη καλύτερη περίπτωση τραυματισμένοι σωματικά και ψυχικά προσπαθούν να συνεχίσουν τη ζωή τους. Όλοι ζητάμε τις ευθύνες, που δυστυχώς κανείς υπεύθυνος δεν αναλαμβάνει.
Στο απυρόβλητο δεν μπορούμε να αφήσουμε και τους δημοσιογράφους, οπού η συμμετοχή τους ήταν υποτυπώδες και σε κάποια κανάλια ανύπαρκτη. Δεν θα συνέβαινε όμως το ίδιο αν η κυρά Κατίνα χτυπούσε το πόδι της!!!
Θα θυμόμαστε όλοι παλαιότερες συγκεντρώσεις πολιτικών αρχηγών στις μεγαλύτερες πόλεις Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Τότε που οι δημοσιογράφοι δίνουν άλλα νούμερα για τον ίδιο και λιγότερο κόσμο, που αγγίζει το εκατομμύριο, τώρα γιατί βλέπετε ότι ο κόσμος δεν ξεπερνούσε τις 30.000; τι θαμπώνει το βλέμμα των δημοσιογράφων;
Το θανατηφόρο πολύνεκρο δυστύχημα έγινε η αφορμή να ξαναενωθούν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζητώντας δικαίωση, ζητώντας το αυτονόητο, να έχουμε ασφάλεια στη καθημερινότητα μας, στις μετακινήσεις μας, με οποιοδήποτε μέσο.
Σε εξέλιξη βρίσκεται ένας ακήρυχτος πόλεμος που συμβαίνει στη άσφαλτο, στις ράγες, στη θάλασσα και στον αέρα, με υποψήφιους ταξιδιώτες εμάς. Σύμφωνα με καταγεγραμμένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, από το 1990 έως και σήμερα έχουν σκοτωθεί συνολικά 45.762 άτομα εκ των οποίων 45.311 ενεπλάκησαν σε τροχαίο και οι υπόλοιποι 451 στα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος θα συγκρίνουμε μια πόλη του Πύργου Ηλείας με 44.482 κατοίκους, πάλι με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ μετά την απογραφή του 2021. Δηλαδή; αφανίστηκε μια ολόκληρη πόλη και δεν άλλαξε τίποτα μέχρι σήμερα προς το καλύτερο, για να δικαιολογήσει αυτή την απώλεια;
Είναι ακόμα νωπές οι μνήμες για πολλούς, ωστόσο ο τραγικός απολογισμός όλων των δυστυχημάτων είναι αρκετά μεγάλος γι’ αυτό παραθέτουμε μόνο ένα μικρό δείγμα. Το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» 26-9-2000 με 81 νεκρούς, τροχαίο πολύνεκρο στα Τέμπη 13-4-2003 με 21 μαθητές, πολεμικό αεροσκάφος C 130 Όρος Όθρυς 5-2-1991, 63 νεκροί, καθώς και άλλα επτά σιδηροδρομικά δυστυχήματα από το 1968 έως και το 2006 όπου σημειώθηκαν 69 θάνατοι και 300 τραυματίες. Όσο για το τελευταίο στα Τέμπη ας αποφασίσουν τελικά πόσοι είναι νεκροί, πόσοι τραυματίες και πόσοι αγνοούμενοι, άλλα αυτό μετά την Δίκη, ευελπιστούμε.
Συγκάλυψη και πάλι συγκάλυψη και ατιμωρησία, γνωστό μενού, με τη ψήφιση νέων νομών, τροποποίηση παλαιότερων, αλλαγές άρθρων και άλλα τέτοιου είδους μερεμέτια για να γλιτώνουν ατιμώρητοι, αυξάνοντας το αίσθημα της αδικίας στο σύνολο της κοινωνίας.
Για αυτή τη διαχρονική αδικία κατέβηκαν τόσες χιλιάδες άνθρωποι να διαδηλώσουν στο δρόμο, καταγγέλλοντας δημόσια τη διαφθορά του πολιτικού καθεστώτος, την εξόφθαλμη έλλειψη Δικαιοσύνης που οδηγεί στην ατιμωρησία.
Πρέπει όμως να καταλάβουμε, μετά από τόσα χρόνια συγκεντρώσεων και διαμαρτυρίας, ότι αυτά από μόνα τους δεν είναι ικανά να αποτρέψουν μια κατάσταση αδικίας. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Απλά αποφορτίζουν το συλλογικό αίσθημα ευθύνης.
Πέρασαν δύο χρόνια από το δυστύχημα και παρόλα αυτά δεν έγινε καμία βελτίωση στο σιδηρόδρομο. Αν δεν κατανοήσουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τρόπο και συμπεριφορά, μας περιμένουν τα χειρότερα. Δεν μας εκπαίδευσαν σωστά. Η πολιτική είναι του πολίτη και όχι των πολιτικών. Η φυγή από την αδράνεια και η συμμετοχή στις αποφάσεις είναι προνόμιο και ιδιότητα του ίδιου του πολίτη, όπου αυτός θα αλλάξει τα κακώς κείμενα της πόλης του με δίκαιο. Ο πολίτης είναι η ενσάρκωση της ανδρείας, όπου με ανδρεία υπερασπίζεται τη πόλη του, σε όλα τα επίπεδα. Ασχολούμενος με τα κοινά στοχεύει και εξελίσσει διαρκώς στη κοινωνική ευημερία του συνόλου της πολιτείας του με δίκαιο. Η πολιτεία από μέρους της παράγει άξιους πολίτες με άξονα τις αξίες και αρχές, δημιουργώντας έτσι έναν αέναο κύκλο ανελικτικής δημιουργίας.
Η εθελοντική αιχμαλωσία στους κομματικούς μηχανισμούς θα παράγει διαρκώς άδικο μέσα από τη συλλογική ευθύνη.