Γράφει ο Κυριάκος Λιακούλης
Σε πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας, θρησκευμάτων και αθλητισμού, γνωστοποιήθηκε η μετατροπή 22 συνολικά γυμνασίων και λυκείων της χώρας, σε πρότυπα δημόσια – Ωνάσεια σχολεία. Η μετατροπή αυτή πραγματοποιείται κατόπιν υπογραφής σύμβασης, μεταξύ του αρμόδιου υπουργού Παιδείας κυρίου Πιερρακάκη για λογαριασμό του Ελληνικού δημοσίου, και του προέδρου του ιδρύματος Ωνάση, κυρίου Παπαδημητρίου.
Η λειτουργία των συγκεκριμένων σχολείων, αναμένεται να ξεκινήσει σταδιακά, με τα πρώτα έξι να αρχίσουν να λειτουργούν το Σεπτέμβριο του 2025, ενώ για τα υπόλοιπα, ο στόχος είναι να ξεκινήσουν μέχρι το Σεπτέμβριο του 2026. Η φοίτηση θα είναι δωρεάν, ενώ η εισαγωγή σ αυτά θα γίνεται στην Α’ Γυμνασίου, και στην Α’ Λυκείου, κατόπιν γραπτών εξετάσεων.
Η ανακοίνωση αυτή για τη μετατροπή των συγκεκριμένων σχολείων, σε δημόσια – Ωνάσεια σχολεία, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, τόσο σε μαθητές οι οποίοι αντέδρασαν προχωρώντας σε καταλήψεις, όσο και σε γονείς, καθώς όπως επισήμανε ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων Κορδελιού – Ευόσμου κύριος Ελευθερίου, δεδομένου ότι η εισαγωγή θα γίνει μέσω εξετάσεων, αρκετά παιδιά θα αποκλειστούν, ενώ δεν υπάρχουν και σχολικές μονάδες στη γύρω περιοχή, για να ενσωματωθούν αυτά τα παιδιά. Επομένως η έλλειψη σχολικών μονάδων, είναι ένα σοβαρό θέμα. Άρα η ισότητα (πρόσβαση σε ίσες ευκαιρίες), που ευαγγελίζεται τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο πρόεδρος του ιδρύματος, δεν υφίσταται.
Με δεδομένο ότι το τοπίο της ελληνικής εκπαίδευσης, συνθέτεται από εικόνες όπως, ελλείψεις υποδομών, ετοιμόρροπα σχολικά κτίρια, αίθουσες όπου οι σοβάδες πέφτουν από τα ταβάνια, ελλείψεις προσωπικού κλπ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το μέλλον, μάλλον δεν είναι ευοίωνο.
Από την άλλη πάλι, κοιτάζοντας λίγο τον ρόλο των ιδρυμάτων στη χώρα μας διαχρονικά, και με αφορμή τη σύμπραξη του συγκεκριμένου ιδρύματος Ωνάση στο τομέα πολιτισμού, για την έβδομη Μπιενάλε της Αθήνας, θα λέγαμε ότι αν δεν είμαστε καχύποπτοι, τουλάχιστον θα πρέπει να είμαστε προβληματισμένοι, για το σκοπό της σύμπραξης, μεταξύ Δημοσίου και ιδρύματος Ωνάση.
Γιατί όμως η κυβέρνηση της χώρας μας, επιζητά τις συμπράξεις, άλλοτε με ιδρύματα, και άλλοτε με μνημόνια συνεργασίας, όπως έγινε πριν ένα χρόνο περίπου με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, για την αποκατάσταση των ζημιών σε σχολεία της Θεσσαλίας, λόγω των πλημμυρών; Δεν έχει δικά της χρήματα η χώρα; Οι προϋπολογισμοί των τελευταίων δέκα ετών άλλα λένε! Ειδικά ο τελευταίος του 2025, κυριολεκτικά βγάζει μάτια! Γιατί δίνουν την εικόνα του ζητιάνου στη χώρα μας; Και γιατί τους το επιτρέπουν οι Έλληνες;
Είναι γνωστό άλλωστε ότι, η τακτική αυτή των συμπράξεων μέσω δωρεών, υποκρύπτει πολλές φορές τη τεράστια διαπλοκή, που υπάρχει μεταξύ συντεχνιών, και πολιτικού σκηνικού. Μια τακτική, η οποία παράγει άδικο στους ανθρώπους, δημιουργώντας ανισότητες.
Σε μια δίκαιη πολιτεία, δεν θα υπήρχε χώρος για την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων. Σε μια δίκαιη πολιτεία, η δημόσια διοίκηση θα ήταν αυτή, που θα διαχειρίζονταν με δίκαιο, όλες τις ανάγκες που θα δημιουργούνταν στη πολιτεία, γιατί η δημόσια διοίκηση, θα ήταν η προεδρεύουσα αρχή της πολιτείας.
Μια δίκαιη πολιτεία, η οποία μπορεί να δημιουργηθεί, μόνο μέσα από ένα αξιακό σύστημα. Ένα αξιακό σύστημα, το οποίο διαθέτει μόνον η Ελλήνων Συνέλευσις. Άρα η Ελλήνων Πολιτεία, δημιουργείται με πρωτοστάτη την Ελλήνων Συνέλευσις, η οποία είναι η μόνη που έχει και διαθέτει, όλα τα απαραίτητα οικονομικά κεφάλαια, έτσι ώστε χωρίς κανέναν οικονομικό περιορισμό, να παρέχει αφθονία, και ισότητα για όλους.
Με δεδομένο ότι ΕΛΛΗΝ, είναι ο κωδικός του ανθρώπου, η Ελλήνων Πολιτεία, απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως του τόπου διαμονής τους, εξασφαλίζοντας τους το δίκαιο, και το πλούτο τους.
Η λεωφόρος της Ελλήνων Συνέλευσις, του μοναδικού ανθρωποκεντρικού οργανισμού, είναι ανοιχτή για όλους. Μέλημά της είναι, η ένωση όλων, στη βάση τους. Χωρίς κόμμα, χωρίς δόγμα, χωρίς χρώμα!
