Γράφει ο Ξενοφών Κανελλόπουλος
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας βιομηχανικών ορυκτών Geohellas ο κ. Κ. Γιαζιτζόγλου σε συνέντευξη του στο ειδησεογραφικό πρακτορείο ΑΠΕ-ΜΠΕ μίλησε για την οικονομική ανάπτυξη (μάλλον ιδιωτών και εμπλεκομένων πολιτικών εννοεί) που μπορεί η χώρα να έχει σε διάστημα πενταετίας από την αξιοποίηση των κρίσιμων στρατηγικών πρώτων υλών που περιέχουν τα ορυκτά.
Ανέφερε ως παράδειγμα ότι μετά την εξαγγελία της Κίνας για πιθανή επιβολή περιορισμών στις εξαγωγές γαλλίου που προέρχεται από το βωξίτη, η επένδυση που προωθεί η Metlen (του Μυτιληναίου) στην εξόρυξη βωξίτη θα παρέχει τη δυνατότητα να καλύψει πλήρως τις ανάγκες της Ευρώπης στο συγκεκριμένο ορυκτό, του οποίου η χρήση είναι καταλυτική σε νέες τεχνολογικές εφαρμογές με προηγμένους ημιαγωγούς (μικροτσίπ).
Δηλαδή να εξάγεται εντελώς χύμα; Αμεταποίητο όπως συμβαίνει με το βωξίτη, σχεδόν με μηδενικό δημόσιο όφελος.
Η πρόταση του κ. Γιαζιτζόγλου πρέπει να εξεταστεί με ιδιαίτερη κριτική σκέψη για την αξιοποίηση των στρατηγικών ορυκτών πρώτων υλών, ως μοχλός ανάπτυξης της χώρας μας. Διότι ιστορικά αν δούμε το παρελθόν του μεταλλευτικού και εξορυκτικού κλάδου από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, εύκολα διαπιστώνουμε πως η εκμετάλλευση γαιών και κοιτασμάτων της ελληνικής γης και περιουσία των Ελλήνων, έχουν δοθεί σε ιδιωτικές εταιρείες με συνέπεια να παραγκωνίζεται το συνολικό όφελος που θα μπορούσαμε να έχουμε από την εκμετάλλευση του, αντ’ αυτού τη καρπώνονται ολίγοι.
Τα δικαιώματα εξόρυξης μεταλλευμάτων και εκμετάλλευσης, που αποκτούν οι ιδιωτικές εταιρείες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις που έχουν τον έλεγχο για την χορήγηση των δικαιωμάτων, μέσω του υπουργείου περιβάλλοντος και ενέργειας και άλλων αρμόδιων αρχών, δίνονται με συνοπτικές διαδικασίες σε ημέτερους. Οι εταιρείες που αναλαμβάνουν τις εξορυκτικές δραστηριότητες φαίνεται να είναι στενά συνδεδεμένες με πολιτικά συμφέροντα ή με εταιρείες συμφερόντων πολιτικών προσώπων.
Οι αδηφάγες κομματικές κυβερνήσεις του ελληνικού πλούτου προωθούν αυτές τις επενδύσεις χωρίς να εξασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον παρά μόνο το ίδιον όφελος, δεν λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές κοινωνίες με τις ιδιαιτερότητες του περιβάλλοντος και τις επιπτώσεις στην υγεία.
Χαρακτηριστικό δείγμα είναι η διαδικασία μίσθωσης των δικαιωμάτων έρευνας και εξόρυξης Αντιμονίου (επιβλαβές- καρκινογόνο) στο Κέραμο της Χίου σε έκταση 9 τετραγωνικά χιλιόμετρα, για την οποία εξαγγέλθηκε διαδικτυακή διαβούλευση ως πρόσχημα για να αποσπαστεί τεχνητή συναίνεση, προκειμένου να προχωρήσει η ολοκλήρωση της διαγωνιστικής διαδικασίας εκχώρησης, με τη τοπική κοινωνία να εκφράζει έντονη ανησυχία τόσο για τη περιβαλλοντική καταστροφή και τις επιπτώσεις στην υγεία τους, όσο και για τη διαφάνεια της διαδικασίας και τη πιθανή ευνοϊκή μεταχείριση συγκεκριμένων φορέων.
Και ενώ τα ελληνικά εδάφη είναι πλούσια σε μεταλλεύματα ο κ.Γιαζιτζογλου προτείνει ότι η εξόρυξη στρατηγικών ορυκτών όπως το γάλλιο από το βωξίτη, θα μπορούσε να εξασφαλίσει μια ηγετική θέση της χώρας μας σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη και οι προηγμένοι ημιαγωγοί. Η πρόταση αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί όμως ότι είναι πλήρης και τεκμηριωμένη. Διότι απαιτεί πολύπλοκες επενδύσεις και υποδομές που δεν διαθέτει η χώρα μας για τέτοιου είδους τεχνολογικές εφαρμογές που ξεπερνούν την απλή εξόρυξη ώστε να εκμεταλλευτεί πλήρως αυτές τις δυνατότητές σε τεχνολογικό επίπεδο με την ύπαρξη και εκμετάλλευση των σπάνιων γαιών. Επειδή φρόντισαν όλες οι κυβερνήσεις να εξαφανίσουν κάθε βιομηχανική δραστηριότητα από τη δεκαετία του 90 μέχρι σήμερα, ώστε τα πρωτογενή προϊόντα να μη μεταποιούνται και να εξάγονται χύμα και να τα εισάγουμε μετά με την υπεραξία της μεταποίησης.
Ότι και να λέει ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων αυτή τη στιγμή, αυτό που χρειάζεται είναι να γίνει ένας σοβαρός πολιτειακός σχεδιασμός που μόνο η Ελλήνων Συνέλευσις μπορεί να υλοποιήσει με αποκλειστικό γνώμονα το συλλογικό συμφέρον, εξασφαλίζοντας:
1) Όλοι οι φυσικοί πόροι θα αξιοποιούνται αποκλειστικά για το δημόσιο όφελος και όχι για τα συμφέροντα των λίγων.
2) Δημιουργεί για τη πραγματική ανάπτυξη ένα ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο για την έρευνα, τη καινοτομία και τη βιομηχανία έτσι ώστε να μην εξαρτάται αποκλειστικά από την εξόρυξη των φυσικών πόρων, αλλά να προωθείται και η τεχνολογική και βιομηχανική ανάπτυξη σε άλλους τομείς.
Με την Ελλήνων Συνέλευσις στη διακυβέρνηση της χώρας η βιομηχανία θα στηριχθεί στις πρώτες ύλες, που βρίσκονται στην ελληνική γη.
Με ιδιαίτερη βαρύτητα στον εξορυκτικό και μεταλλευτικό κλάδο για να υπάρξει υποδομή παραγωγής πρώτων υλών, που είναι αναγκαία για τη βιομηχανική δραστηριότητα.
Θα δοθεί ιδιαίτερη βάση στη παραγωγή σπάνιων γαιών και μετάλλων που βρίσκονται στην ελληνική γη, καθώς και η εκμετάλλευση τους θα χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη στην ελληνική μεταποιητική βιομηχανία.
Δεν θα εξάγονται πρωτογενείς πρώτες ύλες παρά μόνο μεταποιημένα βιομηχανικά προϊόντα, που θα περιλαμβάνουν την υπεραξία της μεταποίησης.
Μόνο με αυτόν το τρόπο η Ελλάδα θα καταστεί αυτάρκης και αυτοδύναμη στις βιομηχανικές πρώτες ύλες για μία πραγματική οικονομική ανάπτυξη.
