Γράφει ο Γιώργος Ντουλαπτσής
Η συζήτηση για την αυξομείωση του Φ.Π.Α. (φόρος προστιθέμενης αξίας) στα διάφορα προϊόντα είναι χρόνια και δεν έχει ατονήσει απ’ αρχής της επιβολής του στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ανά πολύ συχνά χρονικά διαστήματα το θέμα προβάλλεται σε πρώτη γραμμή από τα ΜΜΕ έχοντας με αυτό τον τρόπο επιβάλλει προπαγανδιστικά στους Ευρωπαίους πολίτες τον μόνιμο και αδιαμφισβήτητο χαρακτήρα αυτού του φόρου.
Ειδικά το τελευταίο διάστημα με τις επιβαλλόμενες και τεχνητές αυξήσεις των τιμών και την εκτίναξη του κόστους διαβίωσης το θέμα του Φ.Π.Α. είναι σε καθημερινή προβολή ως κύριος παράγοντας που επιτείνει το πρόβλημα. Κι όμως δεν ακούστηκε ούτε λέξη από δημοσιογράφους και πολιτικούς για την κατάληξη αυτών των χρημάτων και ποιοι τα καρπώνονται. Δημιούργησαν την εσφαλμένη εντύπωση ότι καταλήγουν στα ταμεία του δημοσίου κάθε κράτους.
Η πλειονότητα των Ελλήνων δεν γνωρίζει σήμερα ότι ο Φ.Π.Α. είναι ευρωπαϊκός φόρος και καταβάλλεται εξ΄ ολοκλήρου στην Ε.Ε. για τα λειτουργικά της έξοδα. Συνειδητοποιήστε ότι μιλάμε περίπου για το 1/5 του Α.Ε.Π. (ακαθάριστου εθνικού προϊόντος=τζίρος) που παράγει στο έτος κάθε χώρα. Κάθε πενταετία καταβάλλεται ένα ολόκληρο Α.Ε.Π. στα ταμεία των γραφείων της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τράπεζας.
Μεγάλο μέρος των Ελλήνων επίσης δεν γνωρίζει ότι η Ε.Ε. είναι μία κοινοπραξία κρατών. Με απλά λόγια είναι ένας συνεταιρισμός όπου οι εταίροι-κράτη κατέβαλλαν κεφάλαιο για να τον στηρίξουν και να ξεκινήσει η λειτουργία του.
Αυτό το κεφάλαιο δεν ήταν άλλο από το σύνολο του κρατικού του πλούτου τους με τον οποίο εγγυήθηκαν για την νέα κοινοπραξία-εταιρεία.
Συμπληρωματικά θεσπίστηκαν και επιβλήθηκαν πλήθος εισφορών σε διάφορα ταμεία για την ρευστότητα του νέου αυτού μορφώματος.
Η μεγαλύτερη εισφορά ετησίως δεν είναι άλλη από αυτήν του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας. Γνωστού ως Φ.Π.Α.
Βεβαίως ΦΠΑ πληρώνουν όλα τα κράτη. Αλλά είδαμε πως στην πορεία από την πραγμάτωση της ένωσης αυτής, ευνοήθηκαν ειδικά τα κράτη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης έναντι των νότιων κρατών που πραγματικά διαθέτουν τον μεγαλύτερο φυσικό και ορυκτό πλούτο.
Αυτός ο πλούτος σε συνδυασμό με το πολύ ευνοϊκότερο κλίμα δίνει τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης και παραγωγής που ποτέ δεν είδαμε.
Αντίθετα ο πλούτος των νότιων χωρών κατέστη αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις πιο πάνω χώρες σε πολύ χαμηλές τιμές με καθαρά αποικιοκρατικές συνθήκες. Ειδικά σε επίπεδο πρώτων υλών και αγροτικών προϊόντων. Και τελευταία στο κομμάτι των ενεργειακών πόρων.
Στην συνέχεια αναγκάστηκαν να αγοράζουν τα πανάκριβα κτηνοτροφικά και βιομηχανικά προϊόντα των «δυνατών» και να αποδυναμώνονται συνεχώς.
Η ιστορία γνωστή. Η έκδοση του ευρώ και η απόδοση από τα κράτη των συναλλαγματικών αποθεμάτων τους, αλλά και των αποθεμάτων χρυσού, για την εγγυοδοσία του νέου νομίσματος.
Επήλθε ο πλήρης έλεγχος των οικονομιών, λόγω αδυναμίας αποπληρωμής αμφίβολων και αναπόδεικτων χρεών, που κατέληξε σε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις υποδούλωσης.
Η τεράστια προπαγάνδα που κατά κόρον βομβάρδισε ειδικά τους Έλληνες πολίτες με τρόμο και με την απειλή για καταστροφή λόγω απομάκρυνσης από την Ε.Ε. είχε ως σκοπό να τους εξαπατήσει. Και να μην αντιληφθούν ότι σε περίπτωση αποχώρησης μέλους γίνεται υποχρεωτικά λογιστική εκκαθάριση της κεφαλαιακής μερίδας του.
Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας κίνησης θα ήταν σοκαριστικά. Καθώς θα έβγαιναν στην επιφάνεια τα τεράστια χρηματικά ποσά που κατέβαλλε η Ελλάδα, και ακόμα καταβάλλει. Η αρχή έγινε με το ποσό των 72 δις δραχμών που καταβλήθηκε το 1979 για την ένταξη της στην τότε ΕΟΚ. Που αντιστοιχούσε σε 1200 τόνους χρυσού σύμφωνα με τις τότε ισοτιμίες.
Από εκεί και πέρα τα ποσά που έφυγαν από την χώρα μας στα ταμεία της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένων εισφορών, δασμών, φόρων και ΦΠΑ υπολογίζεται κοντά στα 3 τρις ευρώ. Ποσό περίπου δεκαπλάσιο του ισχυριζόμενου και φημολογούμενου δημόσιου χρέους. Από αυτά τα 3 τρις ευρώ γνωρίζουμε ότι ελάχιστα επέστρεψαν ως επιδοτήσεις και προγράμματα επενδύσεων.
ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΓΕΡΜΑΝΟΓΑΛΛΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ ;;;
Είναι σημαντικό εδώ να τονιστεί ότι όλα αυτά τα ποσά φορολογίας από τα κράτη συγκεντρώνονται στις κεντρικές τράπεζές τους που είναι ιδιωτικές και λογοδοτούν απ΄ ευθείας στην επίσης ιδιωτική ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα που έχει την αποκλειστική διαχείριση των υπέρογκων χρηματικών αποθεμάτων των ευρωπαίων πολιτών.
Εφόσον μάλιστα όλα αυτά συνδυαστούν και με το αποκλειστικό προνόμιο της έκδοσης του νομίσματος και της αποκλειστικής χάραξης νομισματικής και οικονομικής πολιτικής τότε είναι ευνόητο και απόλυτα ξεκάθαρο ότι αυτό το μόρφωμα που απομυζά πλούτο δεν είναι Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι μία Τραπεζική Ένωση και η Ευρώπη ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ…
ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ:
