Γράφει ο Γιώργος Καπετανάκης
Έξαρση βίας και παραβατικότητας ανηλίκων παρουσιάζεται το τελευταίο χρονικό διάστημα σε ολόκληρη την χώρα. Ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο που δημιουργήσαμε εμείς και οι κυβερνώντες μας με αποδέκτες τα παιδιά μας.
Ολοένα και αυξανόμενες είναι οι υποθέσεις παραβατικότητας ανηλίκων που έρχονται στο φως το τελευταίο διάστημα, με πρόσφατα στοιχεία που έρχονται στη δημοσιότητα από την Ελληνική αστυνομία να είναι άκρως ανησυχητικά.
Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.
Να πούμε ότι πριν από 40 – 50 χρόνια, φαινόμενο σαν κι
αυτό ήταν σπάνιο στην Ελλάδα.
Είναι σημεία των καιρών; Ή μήπως δεν υπάρχει σωστή και
ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της παιδείας από τους κυβερνώντες;
Τι οδήγησε τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ;
Να αναφερθεί πρωτίστως ότι ο άνθρωπος που γεννιέται και έρχεται να
ζήσει χρειάζεται ασφάλεια, ευημερία, πρόοδο και μέσα από μία διαδικασία
εκπαίδευσης, πού θα τον βοηθήσει να κάνει κτήμα του τις αξίες και τις αρχές του
κράτους. Με σκοπό να ολοκληρωθεί ως
μονάδα και με αυτοπεποίθηση για τη ζωή να ζήσει και να ενταχθεί σε ένα σύνολο
ελεύθερων ανθρώπων για το δίκαιο του συνόλου.
Η οικογένεια έχει ευθύνη μεν απέναντι στο παιδί να του δώσει σωστή
ανατροφή και εφόδια, αλλά τον κύριο λόγο τον έχει η πολιτεία. Αυτή θα
δημιουργήσει όλα εκείνα τα στάνταρ εφόδια, που θα χρησιμοποιηθούν από
οικογένεια και παιδί.
Η κοινωνία δεν είναι τίποτα περισσότερο η λιγότερο, από τον κοινό
νού όλων των πολιτών μιας πολιτείας. Αυτή η κοινωνία δέχτηκε και έκανε κτήμα
της, ξένα προς τον εαυτό της πρότυπα και στερεότυπα, απώλεσε την
έννοια των αξιών και των κοινωνικών αρχών της και κοινώς “έχασε τη μπάλα”.
Με αποτέλεσμα η κοινωνία μας, να βρίσκεται
σε μία αναχρονιστική θέση και να προσπαθεί με την καταστολή αλλά και με άλλες
μεθόδους ψυχοσωματικής βίας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα στην παιδική και εφηβική
, κυρίως, παραβατικότητα.
Ως καθοριστικό παράγοντα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα ηλεκτρονικά πολεμικά παιχνίδια και όχι μόνο. Παιχνίδια ωμής βίας όπου σκοτώνεις για διασκέδαση, βιάζεις για διασκέδαση, καταστρέφεις για διασκέδαση και ότι άλλο βάλει ο νους σου.
Τα παιδιά που ασχολούνται με αυτά τα παιχνίδια είναι
εμφανές ότι κατακλύζονται από ερεθίσματα που δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν
από μόνα τους, αποκτούν βίαιη συμπεριφορά, τάσεις αυταρχισμού, εγωισμού,
αντιπαλότητας, φτάνοντας πιο εύκολα σε κάθε είδους παράνομη πράξη.
Γίνονται παθητικοί αποδέκτες και είναι τελείως απροστάτευτα στα σχέδια οποιοδήποτε θέλει
να πετύχει στόχους του. Αντιγράφουν αυτό που βλέπουν στα περιοδικά, στις εφημερίδες ,στα κανάλια της τηλεόρασης, στο INTERNET όπου κάθε γελοιότητα και ψευτιά προβάλλεται ως αληθινό και ιδανικό.
Με μια μουσική βιομηχανία που περνά όποιο μήνυμα θέλει, όπως θέλει,
στο υποσυνείδητο των παιδιών. Και όλα αυτά χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο από το
κράτος, χωρίς κανένα φραγμό. Μετά έχουμε έξαρση παιδικής παραβατικότητας.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΚΥΡΙΟΙ! ΩΣ ΕΔΩ!
Ένας λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος με αυτά που βλέπει να
συμβαίνουν εμπρός στα μάτια του διερωτάται: “Χρειάζεται να στείλουμε τα παιδιά
στον ψυχίατρο”; (που βεβαίως θα είναι και ο μόνος κερδισμένος, γιατί την λύση
την έχουν έτοιμη να μας την προσφέρουν). Με την ανοχή μας και την αδράνεια μας
έφτασαν τα πράγματα ως εδώ.
Όλοι ενδεχομένως κάνουν την δουλειά τους, αρκεί αυτή η δουλειά να
μην μας σκοτώνει.
Η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία είναι η πρώτη που
πρέπει να πράξει για να παράξει έργο, για μια υγιή και ανελισσόμενη
παιδεία. Χωρίς κομματικές σκοπιμότητες και ανταγωνισμούς. Σε ένα αδιαίρετο σώμα
την πολιτεία. Φυσικά κόμματα και αδιαίρετο σώμα της πολιτείας δεν συμβαδίζουν
(τα κόμματα κομματιάζουν το αδιαίρετο σώμα της πολιτείας ).
Το ελιξίριο για την ένωση μας είναι ένα συμπαγές συνολικό, συλλογικό σώμα. Αυτό πρέπει να γίνει
κατανοητό από όλους, για να έχουμε αποτελέσματα στο άμεσο μέλλον.
Αν όλα αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας δεν συμβαίνουν από τύχη, που τύχη δεν υπάρχει αλλά μόνο επιλογές, αντιλαμβανόμαστε ότι όλα είναι καθαρά θέμα επιλογή της κάθε κυβέρνησης και της βουλής περεταίρω. Και βέβαια αποσκοπεί κάπου. Υποβιβάζει και διαλύει την παιδεία και αφήνει τα πράγματα να ξεφύγουν κυνηγώντας κάθε φορά το αιτιατό και όχι το αίτιο όπως θα έπρεπε και θα θέλαμε όλοι.
Το αποτέλεσμα είναι ένα σημαντικό ποσοστό νέων να μην βρίσκουν ή να μην έχουν πάρει τα εφόδια για να βρουν έδαφος να εκφραστούν και να πράξουν δημιουργικά. Να αισθάνονται ανίκανοι και άβουλοι στο να αντιμετωπίσουν τις οποιεσδήποτε πιέσεις λόγω της γνωσιακής και πνευματικής φτώχειας με την οποία τους εφοδίασε το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα.. Έτσι πολύ εύκολα παρασύρονται σε ένα δρόμο παραβατικότητας και βίας ως τρόπο αντίδρασης
Με ένα υπουργείο παιδείας να πειραματίζεται συνεχώς σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, χωρίς μακροχρόνια εθνική στρατηγική για την παιδεία.
Χωρίς την ποιοτική αναβάθμιση των σχολείων σε κτιριακό και εκπαιδευτικό
εξοπλισμό. Χωρίς την συνεχόμενη εκπαίδευση των δασκάλων και των καθηγητών
.
Η εκπαίδευση στην Ελληνική γλώσσα και ιστορία είναι τραγικά απούσα.
Δημιουργώντας λοιπόν εκείνο το θεσμικό πλαίσιο που αφορά την
παιδεία, θα ελαχιστοποιηθεί και θα εξαφανιστεί αυτή η παραβατική
συμπεριφορά των παιδιών. Θα εμφανιστούν όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία, που κάθε
παιδί έχει μέσα του.
Τα δικά του ταλέντα. Μέσω του υγιούς συναγωνισμού, στον αθλητισμό,
στο θέατρο, στην μουσική, στις επιστήμες και τόσων άλλων που μας κληροδότησαν
οι πρόγονοί μας.
Να έχουμε μια τέτοια πολιτιστική κληρονομιά και να μην την αποδεχόμαστε;
Βιώσαμε και συνεχίσουμε να βιώνουμε τα αποτελέσματα των συστημάτων παιδείας όλων των κομμάτων, που τόσα χρόνια δούλεψαν πολύ σκληρά, ώστε σήμερα να “απολαμβάνουμε” με κάθε τρόπο τα αποτελέσματα του έργου τους.
Σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα που εφαρμόζει το καθεστώτος σκοτώνει
την δημιουργική φαντασία, την επιθυμία των παιδιών για μάθηση, από την πρώτη
στιγμή που έρχεται σε επαφή μαζί τους. Το εκπαιδευτικό κομματοκρατίκο
σύστημα που έχουμε, θέλει να καταστρέφει την κριτική ικανότητα και την
δημιουργική διάθεση των παιδιών, με το να εντάσσει όλους τους μαθητές σε ένα
πλαίσιο αναπαραγωγής συγγραμμάτων και ιδεών καθοδηγώντας την σκέψη και
την πράξη.
Το οριστικό τέλος στην παιδική παραβατικότητα θα την δώσουμε όλοι
εμείς, με την ενεργή συμμετοχή μας στα κοινά, ελέγχοντας και παίρνοντας την
διοίκηση και κρατώντας ουσιαστικά στα δικά μας χέρια.
Με επανεκκίνηση και με ένα γιγάντιο επαναστατικό και
μεταρρυθμιστικό τρόπο και πρόγραμμα, μια πραγματική Ελλήνων πολιτεία θα
αναλάβει να φέρει εις πέρας αυτό το τεράστιο έργο με όλα τα εχέγγυα μέσα.
θεωρούμε την παιδεία ως τον κρισιμότερο και πιο νευραλγικό τομέα της κοινωνίας.
