Γράφει ο Ξενοφών Κανελλόπουλος
Είναι κοινή διαπίστωση και διαχρονικά πάγια τακτική όλων των κομμάτων και των κυβερνήσεων τα δημόσια έργα να αποτελούν ψηφοθηρική σκοπιμότητα, είτε ασκώντας την αντιπολιτευτική τους πρακτική είτε για να ανήκει η επιτυχία εξ ολοκλήρου σε αυτούς που θα τα αποπερατώσουν και θα τα παραδώσουν προς χρήση στο κοινό για να έχουν λόγο ύπαρξης. Και ο λόγος ύπαρξης είναι μόνο ο πλουτισμός εις βάρος των πολιτών.
Άλλο ένα δείγμα της κρατικής αδιαφορίας αποτελεί και το οδικό δίκτυο Κρήτης ο λεγόμενος ΒΟΑΚ (Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης) που είναι από τους πιο επικίνδυνους δρόμους, με εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1970 για να εξυπηρετήσει 50.000 οχήματα. Έγιναν κάποιες υποτυπώδεις βελτιώσεις τη δεκαετία του 1990 από τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προς τους Κρητικούς ως ευχαριστώ για τη πράσινη Κρήτη στις εκλογικές αναμετρήσεις και σήμερα διέρχονται σε ετήσια βάση πάνω από 600.000 οχήματα και τα αποτελέσματα είναι ολέθρια. Μόνο τους πρώτους 8 μήνες φέτος σκοτώθηκαν στο ΒΟΑΚ 39 άτομα και από αυτά τα 16 ήταν μικρότερα των 25 ετών.
Μετά από δεκαετίες το αίτημα της τοπικής κοινωνίας να φτιαχτεί ένας ασφαλής και σύγχρονος αυτοκινητόδρομος, είναι ακόμη ζητούμενο γιατί οι πολίτες εξακολουθούν να πληρώνουν σχεδόν εβδομαδιαία φόρο αίματος στην άσφαλτο.
Στις αρχές του 2011 με το ΠΑΣΟΚ παρουσιάστηκε ο αρχικός σχεδιασμός κατασκευής του έργου με κόστος 2.5 δις ευρώ. Πέφτει η κυβέρνηση σταματά το έργο. Έρχεται η ΝΔ καταργεί την Κρήτη Α.Ε. μια εταιρεία του δημοσίου που ήταν στα πρότυπα της Εγνατίας Α.Ε. για τη γρήγορη και αποτελεσματική διαχείριση του έργου με υπουργό δημόσιας διοίκησης τότε τον σημερινό πρωθυπουργό. Κατόπιν ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει νέες μελέτες, αλλά κάτοικοι φορείς και πολιτικοί του νησιού δεν θέλουν διόδια για χρήση στις τοπικές τους ανάγκες και σταματά το έργο.
Κομματικές πολιτικές πρακτικές εις βάρος των κατοίκων με τις τραγικές συνέπειες των αδικοχαμένων ψυχών.
Ένα έργο που έχει γίνει συνώνυμο με το γεφύρι της Άρτας, που όσες κυβερνήσεις το υποσχέθηκαν δεν έκαναν τίποτα. Ο τελευταίος πρωθυπουργός των αρίστων προεκλογικά το 2019 το παρουσίασε ως “προσωπικό στοίχημα” μιλώντας “και ως κρητικός και ως πατέρας” ότι ο ΒΟΑΚ θα γίνει και με βάση αυτή την υπόσχεση και δέσμευση εξελέγη. Σχεδόν τίποτα δεν έγινε στο μεταξύ.
Ο πρωθυπουργός πέντε χρόνια μετά, στις 12 Δεκεμβρίου από το Ρέθυμνο στην ομιλία του με θέμα ” Εθνική για τη Περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη”, γνωστός για την αδιαφορία απέναντι στον ελληνικό λαό για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και δη στους Κρητικούς αλλά και στους ψηφοφόρους του που του γυρίζουν την πλάτη, αναφέρθηκε με έμφαση, “Δεν είναι δυνατόν να χάνονται νέοι άνθρωποι από κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις επειδή δεν φορούν κράνος”. Επαναφέροντας την ατομική ευθύνη για να πετάξει από πάνω του τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες. Πλέον είναι γνώριμη η συνήθης τακτική, όπως στη διάδοση του κορωνοϊού που έφταιγαν οι νέοι, στις πυρκαγιές τα ακαθάριστα οικόπεδα στα Τέμπη ο μηχανοδηγός… και τι άλλο θα ακούσουμε με την αλαζονική συμπεριφορά του.
Είναι πολύ εύκολο εκτοπίζοντας τις πολιτικές – διοικητικές ευθύνες να τα ρίχνουμε όλα στην ατομική ευθύνη που σημαίνει η ευθύνη πάει τόσο στο πολίτη όσο και στη τροχαία που πρέπει με πρόστιμα να συνετίσει το παραβάτη οδηγό πριν σκοτωθεί. Ούτε προφανώς είναι δικαιολογία να τα αποδίδουμε όλα στο ότι δεν φοράνε κράνη, ή στην υπερβολική ταχύτητα, ή στο αλκοόλ. Άλλωστε κάποιες φορές και κράνη φορούσαν τα θύματα και ούτε έτρεχαν αλλά και ούτε μεθυσμένοι ήταν.
Ωστόσο η δήλωση αυτή συνοδεύεται από τον ίδιο τόνο αυτοπεποίθησης που χαρακτηρίζει τις εξαγγελίες του, χωρίς να προσφέρει κάτι νέο η συγκεκριμένο για την αντιμετώπιση του προβλήματος και η επίκληση της οποιασδήποτε δυσκολίας του έργου μετά από τόσα χρόνια και τόσες καθυστερήσεις δεν μπορεί να αποτελέσει καμία δικαιολογία.
Επομένως αναρωτιόμαστε πως αφήνοντας σε μια απαρχαιωμένη κατάσταση τον κυριότερο και επικίνδυνο δρόμο του μεγαλύτερου νησιού της Ελλάδας που και οι ίδιοι οι Κρητικοί φοβούνται να διασχίσουν. Έχουν ή δεν έχουν ευθύνες οι κυβερνήσεις ως διαχειριστικός μηχανισμός; Όταν η κρατική αδιαφορία κρύβεται πίσω από τις ατομικές ευθύνες, με φιέστες εργοταξιών, εξαγγελίες προσωπικών στοιχημάτων, κομματικών και κυβερνητικών επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων, δυσκολιών και εμποδίων και συνεχίζεται να γίνονται θανατηφόρα δυστυχήματα και μετράμε κάθε χρόνο νεκρούς τις πιο πολλές φορές νέους, στην ουσία δεν δίνουν καμία σημασία στις οικογένειες που ξεκληρίζονται και στις μητέρες που θρηνούν.
Η ελληνική κοινωνία πρέπει πρώτα να πετάξει τις κομματικές παρωπίδες. Έχει γίνει δύσπιστη στις μεγάλες αλλαγές και ανατροπές αλλά πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, ο φορέας όλων των Ελλήνων που είναι νομικά δεσμευμένος, με ένα αξιόπιστο σχέδιο σε όλους τους τομείς για την επίτευξή τους, χωρίς να σημαίνει ότι θα είναι λιγότερο απαιτητική σε συγκεκριμένα θέματα.
Και ένα από αυτά είναι οι δρόμοι, ο σχεδιασμός θα εφαρμοστεί στα νησιά και σε όλη την Ελλάδα. Θα κατασκευαστούν δύο παράλληλοι αυτοκινητόδρομοι που θα καλύπτουν όλα τα τμήματα και θα συνδέονται μεταξύ τους, σχεδιασμένοι με τις πιο σύγχρονες προδιαγραφές υψίστης ασφαλείας θα συνδέουν όλες τις περιοχές για να εξυπηρετούνται ελεύθερα για τις τοπικές ανάγκες των κατοίκων, με ύψιστη ασφάλεια που θα μειώνει την επίπτωση ακόμη των “ασύνετων” πρακτικών ( είτε δεν φοράνε κράνη, είτε ήπιαν η έτρεξαν παραπάνω) ώστε ακόμη και τα χαράματα παιδιά της κάθε Μάνας να επιστρέφουν σώα και να μην τους παίρνουν τηλέφωνο να πάνε στο νεκροτομείο για αναγνώριση.
Και να αντιληφθούν με τη δέουσα σοβαρότητα ότι η ψήφος είναι ΖΩΗ είναι και ΘΑΝΑΤΟΣ και η επιλογή δική τους.
