Γράφει η Λαμπρινή Νάκου
Στη Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, που ήταν στις 3 Δεκεμβρίου, αναφέρθηκε σε ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, Κυριάκος Πιερρακάκης. Συγκεκριμένα αναφέρει “Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία αποτελεί θεμέλιο της δικαιοσύνης. Αποστολή μας στο Υπουργείο Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού είναι να διασφαλίσουμε ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη γνώση, χωρίς εμπόδια και περιορισμούς”
Συμφωνούμε θεωρώ απόλυτα όλοι μας σε αυτά που αναφέρει ο Υπουργός, μιας και αυτή θα έπρεπε όντως να είναι η αποστολή κάθε Υπουργού Παιδείας και όχι μόνο. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα τον διαψεύδει αυτόν και όλους τους όμοιους του.
Έχουμε φτάσει στο 2024, οδεύουμε στο 2025 σε λίγες μέρες και δεν βλέπουμε να υπάρχει καμία ισότητα και καμία δικαιοσύνη στο νευραλγικό τομέα της παιδείας στη χώρα μας. Κάθε χρόνο μετράμε δεκάδες σχολεία να κλείνουν, άλλα να υπολειτουργούν και άλλα να στεγάζονται ακόμη και σε κοντέινερ.
Από την άλλη βλέπουμε ότι η δωρεάν παιδεία αρχίζει να παραγκωνίζεται και να εισβάλλουν παντού ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Και εκεί που παρέχεται ακόμη δωρεάν είναι τέτοιας μορφής που για να μπορέσουν τα παιδιά μας να διδαχθούν αυτά που πρέπει, πρέπει να παρακολουθήσουν φροντιστήρια και εκεί το κόστος είναι δυσβάστακτο. Ελάχιστες είναι οι οικογένειες που δεν έχουν πληρώσει μια περιουσία για την εξωσχολική εκπαίδευση των παιδιών τους, από το δημοτικό έως και το πανεπιστήμιο. Τα ελληνικά νοικοκυριά βάζουν βαθιά το χέρι στον οικογενειακό κορβανά για την εκπαίδευση των παιδιών. Και δεν είναι μόνο οι ευκατάστατοι που αναγκάζονται να πληρώνουν για φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα, ξένες γλώσσες, άθληση κ.λπ. Και οι φτωχοί καταβάλλουν ένα σημαντικό ποσό για όλα τα παραπάνω.
Ταυτόχρονα, όμως, ακυρώνεται και η επιταγή των ίσων ευκαιριών πρόσβασης στην εκπαίδευση μιας και από στοιχεία ερευνών που έχουν γίνει κατά καιρούς οι φτωχοί καταβάλλουν για την εκπαίδευση σχεδόν τα 2/5 των μηνιαίων εξόδων των ευκατάστατων Ελλήνων.
Ας μην υποκρινόμαστε λοιπόν. Η παρεχόμενη παιδεία στην Ελλάδα δεν είναι για όλους. Ποιος από εμάς δεν έχει ακούσει εύπορους γονείς να επιδεικνύουν με καμάρι ότι στέλνουν τα παιδιά τους στο καλύτερο ιδιωτικό σχολείο.
Άρα για ποια δικαιοσύνη και ποια ισότητα στην παιδεία μιλάνε οι πολιτικοί μας; Και πόσο μάλλον σε άτομα με αναπηρία που καλύτερα να μην το σχολιάσουμε γιατί και εκεί υστερούμε κατά πολύ.
Ποτέ και καμία κυβέρνηση δεν προσπάθησαν να δώσουν ουσιώδες λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα από τα σημαντικότερα αγαθά για μια κοινωνία, την παιδεία.
Η παιδεία πλάθει συνειδήσεις και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνικής ευμάρειας.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία η παιδεία, πόσο μάλλον η δωρεάν παιδεία, αποτελεί αυτονόητο δικαίωμα όλων των κοινωνικών στρωμάτων και πρέπει να είναι προνόμιο όλων και όχι λίγων και εκλεκτών, όπως το έχουν καταντήσει όλα αυτά τα χρόνια αυτοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν.
