Γράφει ο Ξενοφών Κανελλόπουλος
Σε γενική απεργία στις 28 Φεβρουαρίου 2025 στη χώρα, καλούν συνδικάτα και ομοσπονδίες την ημέρα συμπλήρωσης δύο ετών από το δυστύχημα στα Τέμπη. Στην απεργία συμμετέχουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, η ΠΝΟ, οι εργαζόμενοι στα τρένα οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, γιατροί, δικηγόροι, έμποροι, μαθητές και δεκάδες ακόμη φορείς.
Η μαζική κινητοποίηση για τη τραγωδία των Τεμπών αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα προς τη πολιτεία τη δικαιοσύνη και το ανύπαρκτο κράτος δικαίου που έχει μεταβληθεί σε κράτος μαφίας. Η έκταση των διαδηλώσεων σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, και σε πάνω από διακόσιες πόλεις του εξωτερικού, δείχνει πως η κοινωνία απαιτεί διαφάνεια, λογοδοσία και ουσιαστικές αλλαγές στο τομέα των μεταφορών και της δημόσιας ασφάλειας καταδεικνύοντας ότι το ζήτημα αφορά το σύνολο της κοινωνίας .
Πρόκειται για τη κρατική αναλγησία στη δολοφονία 57 ανθρώπων που συνέβη εδώ και δύο χρόνια και ακόμα οι πολιτειακοί θεσμοί (κυβέρνηση, βουλή, και δικαιοσύνη) παριστάνουν πως ψάχνουν να βρουν τους ενόχους ενώ υπάρχει επίσημη ομολογία από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος είπε κατά λέξη: “Θα ζητήσω δημόσια συγνώμη στο όνομα όλων όσων κυβέρνησαν τη χώρα από χρόνια… αλλά κυρίως προσωπικά… αναλαμβάνω κατά συνέπεια την ευθύνη… και δεν μπορούμε, δεν θέλουμε, δεν πρέπει να κρυφτούμε πίσω από σειρά ανθρωπίνων σφαλμάτων… ομολογώ ότι όλοι φταίμε. Εμείς οι διοικήσεις που επί χρόνια καταντήσαμε ένα κρίσιμο έργο γεφύρι της Άρτας.. . Τον επιμερισμό των ευθυνών θα το κάνει η δικαιοσύνη γρήγορα και στο ανώτατο βαθμό…”
Αν και έχει ομολογήσει την ευθύνη, που αποτελεί εξ ολοκλήρου αποδεικτικό στη ποινική δικονομία ( άρθρο 178 ΚΠΔ), ακόμα σήμερα πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές δεν έχουν καμία απολύτως συνέπεια. Τι πολιτική ευθύνη ανέλαβε; Τι σημαίνει αυτό; Τι κυρώσεις είχε; Ποιες οι επιπτώσεις της ανάληψης της ευθύνης αυτής; Απολύτως καμία!!
Η συνηθέστερη πολιτική ευθύνη είναι ουσιαστικά μια άτυπη και διάχυτη ευθύνη που δεν οδηγεί σε άμεσες και ορατές συνέπειες. Αν και η πολιτική ευθύνη διακρίνεται από τη ποινική, πειθαρχική και αστική ευθύνη. Διακρίνεται από τη νομική ευθύνη, αλλά αυτό δεν είναι ακριβές γιατί και η πολιτική ευθύνη ως συνταγματικά τυποποιημένη ευθύνη έχει σοβαρές νομικές εκφάνσεις.
Ενώ σε μια αληθινή δημοκρατία θα έπρεπε να καταλογίζονται τάχιστα οι οποίες ποινικές, πειθαρχικές και αστικές ποινές ανάλογα με τις πράξεις ή τις παραλείψεις που έχουν διαπραχθεί και όχι να καλύπτονται πίσω από ασυλία.
Γιατί ούτε η πολιτική ευθύνη που ανέλαβε και η συγγνώμη που ζήτησε άλλαξε τη κατάσταση, ούτε σίγουρα δεν επαναφέρει τους νεκρούς δεν αποδίδει το δίκαιο, ούτε ασφαλίζει τον πολίτη και επομένως ούτε τη πολιτεία.
Συν-γνώμη σημαίνει έχουμε την ίδια γνώμη. Ποιος έχει την ίδια γνώμη με όλους αυτούς και συμφωνεί μαζί τους;;
Να τονίσουμε ότι η ομολογία του Μητσοτάκη έγινε στις 10-3-2023 και δεν μίλησε κανένας, ούτε η δικαιοσύνη ούτε η αντιπολίτευση ούτε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα λίγο πριν τις εθνικές εκλογές. Αλλά γιατί να μιλήσουν τότε και ποιοι; Όλοι εποφθαλμιούσαν τότε τις βουλευτικές έδρες που ο μόνος σκοπός τους ήταν και είναι μόνο ο πλουτισμό. Ποιοι να μιλήσουν αφού όλοι όσοι υπήρξαν και υπάρχουν στα έδρανα της Βουλής είναι συνένοχοι στο έγκλημα; Από τη κυβέρνηση Τσίπρα που έβαλε τα θέμελα για το ξεπούλημα του ΟΣΕ, τη κυβέρνηση Μητσοτάκη που υπέγραψε τη ταφόπλακα με την υπογραφή του Καραμανλή τζούνιορ, την πρόεδρο της Βουλής που ήταν η Κωνσταντοπούλου και σύσσωμους τους υπόλοιπους που κύρωσαν τις εγκληματικές συμβάσεις.
Ιδίως τη σύμβαση 717 που αν είχε ολοκληρωθεί θα απέτρεπε τη τραγωδία, αξίας 41,3 εκατομμύρια ευρώ (με συμπληρωματικά 13,3 εκατομμύρια ευρώ) καθυστέρησε για χρόνια λόγω κακού σχεδιασμού, επιχειρηματικών συγκρούσεων, κρατικής αδράνειας και σύμφωνα με την ευρωπαϊκή εισαγγελία 23 άτομα (18 δημόσιοι λειτουργοί) κατηγορούνται για εγκληματικές ενέργειες, όπως παράνομες τροποποιήσεις και παρατάσεις της σύμβασης. Η ζημιά από τη κακοδιαχείριση είναι άνω των 15,6 εκατομμύρια ευρώ στο δημόσιο και οι ποινές φτάνουν έως 10 χρόνια φυλάκιση.
Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά τη τραγωδία των Τεμπών δύο χρόνια μετά χωρίς το άγχος των εκλογών με συζητήσεις για έγκλημα και συγκαλύψεις ενώ και οι ίδιοι είναι συνένοχοι και θα έπρεπε σε ένα αληθινό κράτος δικαίου να είναι τρόφιμοι των φυλακών.
Φτάνουμε δύο χρόνια μετά και η προκλητική μεθοδικότητα και χυδαιότητα των πολιτικών, η ολιγωρία των υψηλόβαθμων δικαστικών λειτουργών να αποδώσουν δικαιοσύνη και η ατιμωρησία των υπευθύνων έχουν εξαγριώσει τους πολίτες οι οποίοι μιλάνε και φωνάζουν για το έγκλημα των Τεμπών διότι αντιλαμβάνονται το άδικο που βιώνουν σε όλους τους τομείς. Είναι θεμιτή αυτή η αντίδραση των πολιτών απέναντι στο άδικο.
Όμως φτάνουν μόνο οι διαδηλώσεις;
Όσο εμείς οι πολίτες αφήνουμε τους ίδιους να μας διοικούν θα συνεχίζονται τα εγκλήματα κατά της ίδιας μας της ζωής και ύπαρξής.
Ο μόνος πολιτικός ηγέτης που πήρε δημόσια θέση και ύψωσε φωνή ενάντια σε αυτή τη βαρύτατη αδικία είναι ο πρόεδρος της Ελλήνων Συνέλευσις Αρτέμης Σώρρας. Στη πανελλαδική συνέντευξη τύπου που παραχώρησε λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές της 21ης Μαϊου 2023 τόλμησε να αναδείξει όσα κανένας άλλος δεν είχε αγγίξει έως τότε. Αναφέρθηκε ευθέως στη παραδοχή του ίδιου του πρωθυπουργού για την ανάληψη ευθύνης όσον αφορά τη τραγωδία των Τεμπών, αναδεικνύοντας την, ως μοναδική πράξη ομολογίας που είχε ακουστεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, για την οποία δεν υπήρξε καμία τιμωρία.
Ήταν η μοναδική φωνή αλήθειας που ακούστηκε μέχρι τότε.
Για το αποτρόπαιο έγκλημα επανήλθε στο ζήτημα λίγο πριν τις ευρωεκλογές του 2024 αποκαλύπτοντας την ενορχηστρωμένη μεθόδευση όλων των πολιτικών κομμάτων ως συνυπεύθυνοι υπογραμμίζοντας, ότι τέτοια και χειρότερα εγκλήματα θα συνεχίσουν να διαπράττονται, εφόσον παραμένουμε αδρανείς και επιτρέπουμε στις ίδιες κυβερνήσεις που από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους λειτουργούν ως μαριονέτες ξένων συμφερόντων να θεσπίζουν άδικους και καταπιεστικούς νόμους εις βάρος μας.
Με αφοπλιστική ευθύτητα και με μόνο οδηγό την αλήθεια μίλησε για την ουσία της δημοκρατίας υπενθυμίζοντας σε όλους εμάς τους Έλληνες πολίτες ότι μόνο η ένωση μας, απαλλαγμένη από διαχωρισμούς μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή του απάνθρωπου καθεστώτος που εξουσιάζει τη χώρα.
Ο κ Αρτέμης Σώρρας διακηρύσσει αδιάκοπα αυτές τις αλήθειες, καταγράφοντάς τες σε χιλιάδες σελίδες γραπτών κειμένων ως παρακαταθήκη για την ανθρωπότητα. Για αυτόν το λόγο υπήρξε στόχος ανελέητου διωγμού και φυλάκισης από το κομματικό κατεστημένο, προκειμένου να αποσιωπηθεί η αλήθεια σχετικά με τη γνήσια δημοκρατία, τον αυθεντικό πολίτη και το πραγματικό πλούτο του ανθρώπου.
