Γράφει ο Γιώργος Καπετανάκης
Η ενασχόληση με τον αθλητισμό στην Ελλάδα είναι ένας πραγματικός άθλος, όχι μόνο για την προσπάθεια που καταβάλει ο αθλούμενος για αυτόν τον ευγενικό σκοπό, αλλά και για τις αντίξοες συνθήκες και καταστάσεις που διαχρονικά το πολιτικό κατεστημένο δόμησε, για να πάρει ο αθλητισμός στην Ελλάδα την πρωτιά, αλλά από το τέλος.
Θα λέγαμε χωρίς καμία επιφύλαξη, ότι είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόζονται στον χώρο του αθλητισμού και των εγκαταστάσεων του, διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.
Τα αίτια της πτώσης του αθλητισμού είναι πολλά και ποικίλα. Η ανυπαρξία πολιτικής βούλησης να προάγει τον αθλητισμό. Το κομματικό συμφέρον και η έλλειψη επαρκούς χρηματοδότησης για την υλοποίηση αθλητικών προγραμμάτων. Οι απαρχαιωμένες και χωρίς ασφάλεια αθλητικές εγκαταστάσεις και η ανυπαρξία κατασκευής νέων υπερσύγχρονων μονάδων άθλησης. Ο στρατηγικός σχεδιασμός και η διαχείριση του εμψυχου και αψυχου υλικού.
Η ανεπάρκεια προσχολικής και σχολικής αγωγής και η ανίχνευση ταλέντων που φέρει μέσα του κάθε παιδί ώστε λαμβάνοντας την κατάλληλη εκπαίδευση να διακριθεί. Την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος που λαμβάνει το Υπουργείο για τον αθλητισμό. Η εισχώρηση επιχειρηματιών στον χώρο του αθλητισμού στοχεύοντας στο κέρδος και την κομματική προβολή. Τέλος η δημιουργία εταιριών που επιδιώκουν τον τζόγο μέσω στοιχήματος ξεφτιλίζοντας εντελώς τα ιδεώδη του αθλητισμού.
Ο αθλητισμός είναι η οργανωμένη και με μέθοδο προσπάθεια που καταβάλει ο άνθρωπος με συνεχή εξάσκηση βελτιώνοντας διαρκώς τις επιδόσεις του, με στόχο την νίκη τόσο σε σωματικό όσο και στο ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Προβάλλοντας μέσω του συναγωνισμού την ευγενή άμιλλα, που βασίζεται στην συναίσθηση των ευθυνών που αναλαμβάνει, καταπολεμώντας παράλληλα τον εγωισμό, με την αποδοχή της υπεροχής του αντιπάλου μέσω του σεβασμού και της εκτίμησης. Η τήρηση των αθλητικών κανόνων δημιουργεί πειθαρχία στον αθλητή, ενώ τον κοινωνικοποιεί μέσω της ομαδικότητας για την επίτευξη ενός κοινού στόχου.
Ως αποτέλεσμα ο αθλητής αναπτύσσει πνεύμα δίκαιης συνεργασίας, και συνέπειας με αλληλεγγύη και ειλικρίνεια.
Οι περισσότεροι ασχοληθήκαμε κάποια στιγμή του βίου μας είτε περιστασιακά είτε πιο συστηματικά με αυτό το κεφάλαιο. Ανακαλύπτοντας τις δυνάμεις και τις δυνατότητες μας.
Ανακαλύψαμε τον αθλητισμό στις αλάνες, δίχως να μας δείξει τον δρόμο όπως θα έπρεπε η Πολιτεία, να ανακαλύψει το ταλέντο μας και να μας ωθήσει πνευματικά και σωματικά στον υγιή τρόπο σκέψης.
Αργότερα με δική μας θέληση και όχι γιατί κάποιος μας ώθησε προς αυτή τη κατεύθυνση, εγγραφήκαμε σε κάποιον αθλητικό σύλλογο πληρώνοντας την συνδρομή μας, τα εφόδια του αθλήματος μας, τα εισιτήρια για Ελλάδα αλλά και εξωτερικό, τα ξενοδοχεία, την έξτρα διατροφή μας και βέβαια τους γιατρούς και φυσιοθεραπευτές για τους τραυματισμούς και αποκατάσταση μας. Όλες οι θυσίες και στερήσεις για ένα όνειρο και ένα σκοπό, τη νίκη.
Κι όλα αυτά με ιδίων έξοδα, με στερήσεις, με πειθαρχία, με αβέβαιο μέλλον. Και το κράτος; Απών…Σε μια πορεία από το νηπιαγωγείο έως το πανεπιστήμιο. Και μετά;
Αν κάποιοι κατάφεραν να φτάσουν ψηλά και να υψώσουν την Ελληνική σημαία είναι γιατί σήκωσαν μόνοι τους το τίμημα. Εξάλλου ταλέντο υπάρχει και δεν είναι λίγες οι φορές που αναδείξαμε πρωταθλητές διεθνούς επιπέδου, απλά χρειάζεται σωστή υποστήριξη.
Η υγεία και η ασφάλεια αθλητών και κατ’ επέκταση των φιλάθλων είναι αδιαπραγμάτευτη. Η υπομονή γονέων αθλητών-τριών έφτασε στο απροχώρητο, βλέποντας τα παιδιά τους να τραυματίζονται καθημερινά από έλλειψη μέριμνας της πολιτείας για τα αυτονόητα (όπως υποστελέχωση εργατικού και επιστημονικού προσωπικού αλλά και κτιριακών εγκαταστάσεων, υλικών και οργάνων). Αν υπολογίσουμε ότι αυτά τα παιδιά διανύουν το χρονικό ανάπτυξης του μυοσκελετικού τους συστήματος κάνοντας πρωταθλητισμό, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος που υπάρχει και που δυστυχώς συνεχίζεται.
Παρ’ όλη την αρνητική εικόνα που παρουσιάζουμε ως χώρα στο εξωτερικό, δεν είναι λίγα τα Ελληνόπουλα που κάθε χρόνο ως φωτεινά παραδείγματα με την διάκριση τους σε διάφορα αθλήματα, αντιστέκονται φωνάζοντας με την νίκη τους ότι ο αθλητισμός είναι παράγωγο του πολιτισμού και ξεκίνησε από εδώ, γεμίζοντας μας υπερηφάνεια.
Σήμερα ο Έλλην άνθρωπος ξέχασε ποιος είναι, ξέχασε να είναι πολίτης, ξέχασε να διεκδικεί και να παίρνει ότι του ανήκει, και αυτό που του ανήκει πάνω απ’ όλα είναι η ίδια του η ζωή. Είναι ανάγκη να ξαναθυμηθούμε να ξαναγίνουμε πολίτες και με όπλο την ανδρεία που φέρνουμε μέσα μας ως ιδιότητα, να ενωθούμε και να δημιουργήσουμε την πολιτεία μας, όπου η υπεριδιότητα και το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα των δράσεων και του έργου της πολιτείας είναι ο πολιτισμός.
Ο αθλητισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, επόμενος δεν μπορούμε να μιλάμε για άθληση χωρίς αξιοπρεπείς υποδομές, έχοντας εγκαταστάσεις κακοσυντηρημένες και εγκαταλειμμένες σε πόλης και χωριά, περιμένοντας τις εκλογές για να γίνει κάτι, αν γίνει. Κρατάει πολλά χρόνια αυτή η προεκλογική τακτική και θα συνεχιστεί αν επιτέλους δεν προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε.
Οι αθλητικές υποδομές στη χώρα μας είναι υπό διάλυση και έχουν εγκαταλειφθεί στο έλεος του χρόνου. Εγκαταστάσεις που κόστισαν πανάκριβα στους πολίτες και αφέθηκαν στην μοίρα τους, χωρίς κρατική χρηματοδότηση, συντήρηση και επισκευές, να ρημάξουν και να παραδοθούν στην συνέχεια ως φιλέτα σε κάποιον που θα χρησιμοποιήσει τον αθλητισμό ως ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας.
Προς αυτή τη κατεύθυνση κινούνται και ΜΜΕ προβάλλοντας κατά κύριο λόγο τον επαγγελματικό αθλητισμό προσδοκώντας έσοδα από διαφημίσεις, παραγκωνίζοντας τον υπόλοιπο αθλητισμό, εκτός λίγων εξαιρέσεων, έτσι σαν αλατοπίπερο να νοστιμίσει το φαγητό.
Σήμα κινδύνου εκπέμπουν οι αθλητικές εγκαταστάσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα. Υπάρχουν ως σήμερα αθλητικές υποδομές που φιλοξενούν κόσμο και έχουν κατασκευαστεί πριν το 1960. Δεκαετίες ελλιπούς ή και ανύπαρκτης συντήρησης, χρόνια ζητήματα δανειοδότησης, ελλείψεις προσωπικού και αν βάλουμε και την φθορά του χρόνου, βλέπουμε να έχουν μετατραπεί οι υποδομές αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ σε σάπια κουφάρια, που αν καταφέρνουν να είναι ακόμα όρθια, είναι με την υπερπροσπάθεια λίγων φιλότιμων και πεισματάρηδων ανθρώπων.
Ο τεχνικός διευθυντής του ΣΕΓΑΣ Χρήστος Μελέτογλου χαρακτηρίζει «εγκαταλειμμένες» της εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά «εντελώς παρατημένο» το ΟΑΚΑ «διαλυμένο το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Κέρκυρας, ενώ «σε ολόκληρη την Αττική δεν υπάρχει ούτε ένα στάδιο που να μπορεί να φιλοξενήσει ένα πανελλήνιο πρωτάθλημα».
Κι αν αυτά χαρακτηρίζονται σοβαρά προβλήματα που χρήζουν επίλυσης, υπάρχουν και σοβαρότερα. Στην Λάρισα υπάρχει εισήγηση για κατεδάφιση του κλειστού γυμναστηρίου λόγω προβλημάτων στατικότητας. Ο προϊστάμενος διεύθυνσης του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Αλκαζάρ Δημήτρης Μακρίδης, αναφερόμενος στο πρόβλημα είπε «πρόκειται για μία μεταλλική κατασκευή από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 με dexion», υλικό που είναι απαράδεκτο. Στο ίδιο πόρισμα εντοπίστηκαν προβλήματα στατικής επάρκειας στις κερκίδες του γηπέδου αλλά και του κολυμβητηρίου, ενώ το στέγαστρο της πισίνας επισημαίνεται ότι έχει «οριακές αντοχές». Στον ίδιο δρόμο για την κατεδάφιση οδεύει και το ΕΑΚ Κέρκυρας.
Μακρύς ο κατάλογος των εγκαταλελειμμένων αθλητικών κέντρων σε όλη την επικράτεια καθώς η αδιαφορία των κυβερνήσεων περνά τα όρια της σκοπιμότητας.
Την παντελής έλλειψη οράματος της πολιτείας έρχεται να καλυφθεί με την κατάθεση των προγραμματικών δηλώσεων στον Άρειο Πάγο από την ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, βάζοντας τέλος στο χάος που υπάρχει σήμερα στον αθλητισμό.
Η αρχή θα πραγματοποιηθεί από ένα άρτιο παιδαγωγικό σύστημα.
Το κτίσιμο του πνεύματος και του σώματος είναι υποχρέωση της πολιτείας η οποία αναλαμβάνει πλήρως ως καθήκον της ενώπιον του Γένους μας. Τα σχολεία χωρίς κανένα οικονομικό περιορισμό θα έχουν κάθε σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή που απαιτείται για την επίτευξη του σκοπού τους. Αυτό σημαίνει ότι το σχολείο θα ικανοποιεί και θα αναπτύσσει όλη την δημιουργική ικανότητα των Ελληνόπουλων. Εκτός από την παιδεία της πνευματικής μάθησης κάθε σχολείο θα έχει όλες τις υποδομές αθλοπαιδιών σε ατομικά και σε συλλογικά αθλήματα.
Σε οποιοδήποτε άθλημα έχει ταλέντο, έφεση ή αρέσκεια το Ελληνόπουλο θα έχει την ευκαιρία, να την εξασκήσει εντός των εγκαταστάσεων του σχολείου του. Αυτό βέβαια προϋποθέτει τον πλήρη εξοπλισμό και την απαραίτητη στελέχωση από τους ικανοτερους εκπαιδευτές – προπονητές για κάθε συγκεκριμένο άθλημα. Έτσι θα υπάρχει μία ταυτόχρονη παιδεία των Ελληνόπουλων και στο σώμα και στο πνεύμα γιατί και τα δυο πρέπει να γυμνάζονται ταυτόχρονα.
Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΕΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΗΣ.
