Γράφει ο Γιώργος Καπετανάκης
Μεγάλη αναστάτωση δημιούργησε στο εσωτερικό του Ισραήλ αλλά και στη διεθνή κοινότητα, η απόφαση του Διεθνές Ποινικού Δικαστηρίου να εκδώσει ένταλμα σύλληψης κατά του πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπενιαμιν Νετανιαχου, του πρώην υπουργού άμυνας της χώρας Γιοαβ Γκαλαντ και του στελέχους των τρομοκρατών της χαμάς Μοχαμεντ Ντειφ, για τη γενοκτονία που επιτελείται εδώ και ένα χρόνο, με τις κατηγορίες των εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
Είναι πάγια τακτική του Ισραήλ, όταν θίγονται τα συμφέροντα του να καταφεύγει στον όρο αντισημιτισμός και αντισημίτες, προβάλλοντας τον υποτιθέμενο ρατσισμό των άλλων κατά του Ισραήλ, παριστάνοντας το θύμα. Έτσι και τώρα για μια ακόμα φορά, το γραφείο του πρωθυπουργού Μπενιαμιν Νετανιαχου επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση του Ισραήλ δεν ενδιαφέρεται για τους θεσμούς και το διεθνές δίκαιο απορρίπτοντας την απόφαση, κάνοντας λόγο για παραλογισμό, ψέματα και αντισημιτισμό. Από την άλλη με περίσσια έπαρση δηλώνει « η χώρα μας δεν θα λυγίσει στη πίεση, δεν θα μας αποτρέψουν και δεν θα υποχωρήσουμε».
Σύμφωνα με το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, οποιοδήποτε εισέλθει στην επικράτεια των 124 κρατών μελών του Δικαστηρίου, που του έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εις βάρος του, το κράτος μέλος υποχρεούται να τον συλλάβει.
Πολλές οι αντιδράσεις των κρατών, με άλλες να τάσσονται υπέρ της απόδοσης δικαιοσύνης και άλλες κατά μιλώντας για αντισημιτισμό, λέγοντας ότι δεν μπορούν να εξομοιώσουν ένα κράτος με μια τρομοκρατική οργάνωση. Σε δήλωση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας Ζοζεπ Μπορελ, αναφέρθηκε λέγοντας ότι δεν πρόκειται για πολιτική απόφαση αλλά για απόφαση ενός Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και πρέπει να εφαρμοστεί.
Η Αθήνα από τη μεριά της αποδοκιμάζει το ένταλμα σύλληψης Νετανιαχου και δια στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Παύλου Μαρινάκη. Απέφυγε να απαντήσει ευθέως, υποστηρίζοντας ότι η απόφαση του ΔΠΔ δεν βοηθάει στη προσπάθεια ειρήνης στη Μέση Ανατολή, προσθέτοντας ακόμα ότι, δεν έχουμε κρύψει τις συμμαχίες μας.
Η απόρριψη του εντάλματος σύλληψης από την Ισραηλινή κυβέρνηση, με το επιχείρημα ότι πρόκειται για παραλογισμό, ψέματα, και αντισημιτισμό, πέφτουν στο κενό. Το τελευταίο χρόνο η τρομακτική κλιμάκωση της βίας, συνέχεια των 75 χρόνων αποικιοκρατίας, επιθέσεων, εκμηδένισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του αιματοκυλίσματος ενός ολόκληρου λαού, δείχνει ξεκάθαρα τη γενοκτονική πολιτική που εφαρμόζεται.
Ποιο είναι λοιπόν το αποτέλεσμα της καταδικαστικής απόφασης;
Στις μέρες μας βλέπουμε τους διεθνείς οργανισμούς που έχουν δημιουργηθεί για την Δικαιοσύνη, την ασφάλεια και την ευημερία των ανθρώπων, να εκδίδουν καταδικαστικές αποφάσεις, εντάλματα σύλληψης, να επικυρώνουν συμφωνίες και Συνθήκες που έχουν ωραίο περιεχόμενο μόνο που κατ’ ουσία δεν εφαρμόζεται. Σήμερα τα κράτη δεν εκτελούν τις αποφάσεις των παγκόσμιων θεσμών αλλά πράττουν με γνώμονα αν και πόσο συμφέρει ή δεν συμφέρει στο καθένα, παραβιάζοντας με αυτό το τρόπο το καταστατικό της Ρώμης που έχουν εγκρίνει και υπογράψει.
Τα στοιχεία για τη καταστροφή που έχει συντελεστεί είναι αποκαλυπτικά και μας συγκλονίζουν.
Το Ισραήλ ένα χρόνο τώρα δηλητηριάζει τα κατεχόμενα και κατ’ επέκταση τη Μέση Ανατολή, σκορπώντας παντού θάνατο και οδύνη. Μέσω των μαζικών στρατιωτικών επιχειρήσεων (εκκαθαρίσεων), χρησιμοποιώντας όπλα που καίνε τη σάρκα και κουρελιάζουν τη ψυχολογία των αμάχων πληθυσμών. Όπλα που προκαλούν μακροχρόνιες περιβαλλοντικές καταστροφές επιβαρύνοντας την υγειά του πλανήτη μας. Όπλα όπως ο λευκός φώσφορος, που έχει απαγορευτεί ρητά από τη σύμβαση της Γενεύης το 1980. Εκτός ότι αναπτύσσει θερμοκρασία 800˚c που λειώνει ακόμα και μέταλλα, μετά το καταστροφικό του έργο που συν των άλλων βλαβών που προκαλεί, δημιουργεί στο σώμα πολλαπλή ανεπάρκεια οργάνων. Μετά τη κόλαση φωτιάς που δημιουργεί με τις γνωστές συνέπειες, παραμένει στο έδαφος και στο νερό για πολλά χρόνια, σκοτώνοντας έτσι ότι θα έρθει σε επαφή μαζί του.
Και καθώς οι αριθμοί δεν μπορούν να πουν ψέματα, τους πρώτους οκτώ μήνες έχει καταστραφεί το 67% των υποδομών, όπως η ύδρευση, η αποχέτευση, το ηλεκτρικό ρεύμα, τα περισσότερα σχολεία και νοσοκομεία τα σπίτια, κάνοντας τη ζωή αφόρητη, αφού δεν έμεινε τίποτα όρθιο, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την επιβίωση αυτών των ανθρώπων. Όλα αυτά ως αποτέλεσμα της ρίψης άνω των 75.000 τόνων βομβών σε ένα χρόνο, τον θάνατο 42.500 εκ των οποίων τα 16.500 είναι παιδιά καθώς και τον τραυματισμό άνω των 97.000 χιλιάδων ανθρώπων, με την πλειοψηφία αυτών να είναι γυναίκες και παιδιά. Αν υπολογίσουμε και τους θανάτους που σχετίζονται με τον υποσιτισμό, και τη τραγική μειωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τότε το ποσοστό των νεκρών ανέρχεται στις 186.000.
Τέλος, σκόπιμο είναι να αναφέρουμε ότι το Ισραήλ σήμερα δεν αμύνεται με βάση την αναλογικότητα, αλλά επιτίθεται υπερέχοντας σε πολλά σημεία, προκαλώντας θηριωδίες στον παλαιστινιακό λαό, έχοντας στη διεθνή σκηνή καθώς δείχνουν οι πράξεις και τα γεγονότα, την υποστήριξη δυτικών κυβερνήσεων.
Τα προαναφερόμενα στοιχεία κατατίθενται ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής στις ψυχές που χάθηκαν άδικα, γιατί έτσι απλά κάποιοι το αποφάσισαν. Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας που συνθέτει την οδυνηρή πραγματικότητα, σε ένα κύκλο αίματος δίχως τέλος.
Είμαστε υποχρεωμένοι και υπεύθυνοι απέναντι στην ανθρωπότητα να σταματήσουμε το άδικο, που παράγεται ως αποτέλεσμα της μη σωστής διαχείρισης του δικαίου, θέτοντας τις βάσεις ενός συστήματος Αξιών-Αρχών και Νόμων που θα είναι ο οδηγός για να μπορέσει ο άνθρωπος να ζήσει σε έναν πλανήτη δικαίου.
Πως μπορεί ο άνθρωπος να σταθεί δίκαιος και να λειτουργήσει στην ανθρώπινη υπόσταση του ως έλλογο ον, όταν δεν ζει με τις Ελλάνιες Αξίες.
Το σύστημα των δώδεκα Ελλάνιων Αξιών, είναι ιδιότητες οι οποίες όσο περισσότερο αναδεικνύονται από τον άνθρωπο τόσο περισσότερο τον τοποθετούν στη μεσότητα.
Η Δικαιοσύνη είναι μια από τις Δώδεκα Αξίες και ορίζεται ως το μέσο για την απόδοση διανεμητικά διορθωτικά ή και με αμοιβαιότητα του δικαίου.
Δεν υφίσταται Δημοκρατία όταν απουσιάζει η Δικαιοσύνη. Η ευρυθμία μιας πολιτείας στηρίζεται στην Ισοπολιτεία, στην Ισονομία, και στην Ισοκρατία των πολιτών. Για να υπάρξουν αυτά τα δυνατά στηρίγματα της Πολιτείας, η Δικαιοσύνη πρέπει να αποδίδει το Δίκαιο με άριστο τρόπο Διανεμητικά, Διορθωτικά, και με Αμοιβαιότητα.
Διορθωτικά: έχει σκοπό τη διατήρηση της πολιτείας εντός του συστήματος Αξιών και Αρχών. Η αδικοπραξία κατά μέλους του σώματος της πολιτείας λογίζεται ως αδικοπραξία κατά της πολιτείας. Έτσι η πολιτεία είναι υπεύθυνη να σταματήσει την αδικία εάν βρίσκεται σε εξέλιξη και σε κάθε περίπτωση να την εξαλείψει ανάλογα με το αδίκημα με διόρθωση ή με τιμωρία και προς τις δύο κατευθύνσεις, τόσο Διανεμητική όσο και Διορθωτική. Η δικαιοσύνη εκφράζει την αρχή της αναλογικότητας ως θεμέλιο της ιδανικής και ολοκληρωμένης έννομης τάξης.
Διανεμητικά: να διανέμεται «μη προς τον λόγο αλλά προς την διάνοια του νομοθέτου σκοπείν»
Η Δημοκρατία μεγαλουργεί μόνο όταν η Δικαιοσύνη λειτουργεί άριστα.
