Γράφει ο Γιώργος Καπετανάκης
Είναι γεγονός ότι σήμερα ζούμε τα αληθινά ψέματα. Ζούμε σε ένα ψεύτικο χρόνο, με παραποιημένες ψεύτικες εικόνες και ειδήσεις, ψεύτικους θεσμούς, με ψεύτικες αξίες και ιδανικά.
Η δημοσίευση ψευδών και παραποιημένων ειδήσεων, γίνεται σε καθημερινή βάση από πολύ μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων σε όλο το κόσμο. Αυτό επιτυγχάνεται σε συνεργασία με άτομα που δραστηριοποιούνται στον τομέα της σκηνοθεσίας, της ψυχολογίας, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του ψηφιακού μάρκετινγκ κ.α.. Έτσι οι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούμενοι, αποτελούν τα κύρια φερέφωνα της πολιτικής εξουσίας. Μιας πολιτικής που ως σκοπό έχει τη χειραγώγησης των πολιτών.
Σε ανάρτηση video με ημερομηνία 11/12/2024 το παγκόσμιο ειδησεογραφικό κανάλι CNN, παρουσιάζει ένα ρεπορτάζ που εξελίσσεται στη Δαμασκό στους χώρους μιας κρυφής φυλακής του καθεστώτος Άσαντ. Η επικεφαλής διεθνής ανταποκρίτρια Clarissa Ward με τη συνοδεία οπλοφόρων Σύριων μαχητών, καθώς έψαχνε για τον συνάδελφο της δημοσιογράφο Austin Tice (ο οποίος είχε εξαφανιστεί στο παρελθόν σε αυτήν τη πόλη), ανακάλυψε ένα σωρό από κουβέρτες. Η συνέχεια στο βίντεο που ακολουθεί.
Αν και καλογυρισμένο το βίντεο δεν πείθει στην ουσία για το τυχαίο της εύρεσης και απελευθέρωσης του κρατουμένου. Προσπάθησε να βγάλει συναίσθημα αλλά μάλλον δεν τα κατάφερε. Τέτοιου είδους ρεπορτάζ σε πεδία επιχειρήσεων, έχουμε δει να προβάλλονται συχνά. Άλλη είναι η επικαιρότητα και αλλά μας δείχνουν, οδηγώντας με αυτόν το τρόπο την είδηση στο σκοπό που θέλουν να εξυπηρετήσουν. Μας θυμίζει κάποιες αμερικανικές πολεμικές ταινίες προπαγανδιστικού περιεχομένου για την απελευθέρωση ομήρων εξοντώνοντας τους κακούς Βιετκόνγκ (καθώς διέπραξαν το έγκλημα να υπερασπιστούν τα εδάφη τους), ικανοποιώντας το αίσθημα νίκης στον Αμερικάνικο λαό που πρόσφερε για αυτόν το πόλεμο ανθρώπινες ζωές αλλά και τεράστια οικονομικά κονδύλια.
Στη χώρα μας η ελευθερία του τύπου είναι αδιαπραγμάτευτη και είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη εφόσον βρίσκει νομικό έρεισμα στο 14 άρθρο του Συντάγματος όπως επίσης και στο άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου(ΕΣΔΑ).
Εξάλλου δεν είναι ατυχές ο χαρακτηρισμός ότι ο τύπος είναι η τέταρτη εξουσία, καθώς έχει την ευθύνη του ελέγχου της λειτουργίας των τριών εξουσιών, της Νομοθετικής, της Δικαστικής και της εκτελεστικής εξουσίας, ως εκπρόσωπος των πολιτών που υπερασπίζεται τα Δικαιώματά του. Έχει την ύψιστη υποχρέωση και καθήκον να ελέγχει τη κρατική εξουσία και να ενημερώνει τους πολίτες για κάθε περίπτωση κρατικής αυθαιρεσίας.
Τοποθετώντας τα πράγματα από την αρχή, είναι άξιο να επισημάνουμε τουλάχιστον σε θεωρητικό πλαίσιο, ότι η δημοσιογραφία έχει χαρακτηριστεί ως μια μορφή ανεξάρτητης έρευνας που οφείλει να παρακολουθεί και να καταγράφει τα γεγονότα τελείως αμέτοχα και αμερόληπτα, ως μια δύναμη που ενημερώνει τους πολίτες, ανεπηρέαστη από κάθε λογής συμφέροντα εξυπηρετώντας πάντα το δημόσιο συμφέρον. Στη διαδρομή όμως τα δεδομένα άλλαξαν, η έννοια της δημοσιογραφίας περιπλέκεται και βαδίζει σε σκοτεινά μονοπάτια οπού ελλοχεύει ο κίνδυνος της διαπλοκής και μάλιστα σε σημείο που η δημοσιογραφία με το πολιτικό – κομματικό κατεστημένο να είναι σε μεγάλο βαθμό αλληλένδετες και αλληλοεξαρτώμενες. Ο παράλληλος δρόμος αυτών των δυο εξουσιών δεν μας εκπλήσσει και τελικά οι δημοσιογράφοι ευθύνονται το ίδιο με τους πολιτικούς ίσως και περισσότερο για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας.
Η δημοσιογραφία πρέπει να βασίζεται στον απόλυτο σεβασμό της αλήθειας, καταγράφοντας τα πραγματικά γεγονότα και μεταφέροντας τα αυτούσια, χωρίς τη δική της γνώμη και κριτική που διαμορφώνει και παραποιεί το αποτέλεσμα.
Έχουμε δει δημοσιογράφους να σκίζουν τα ιμάτια τους μπροστά στη κάμερα προκειμένου να υπερασπιστούν μια κυβερνητική πολιτική, φτάνοντας να παίξουν και θέατρο για να γίνουν πιστευτοί π.χ. με τα εμβόλια του κορονοϊού που μας κλείσανε μέσα για δύο χρόνια, είναι απαράδεκτη η φράση δημοσιογράφου που λέει «θα ασχολούμαστε με τον κάθε βλαμμένο και ηλίθιο που έχουμε μπροστά μας και λέει ότι δεν κάνω εμβόλιο; Με το ζόρι, με το ζόρι στη σειρά και εμβολιασμός». Αν αυτό δεν είναι προπαγανδιστική είδηση τι άλλο είναι;
Με το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα δεν είδαμε ένα σοβαρό ρεπορτάζ που να θίγει τη κυβέρνηση και τους εμπλεκόμενους φορείς, κάνοντας σοβαρή και εμπεριστατωμένη έρευνα. Δεν έχουν το τρόπο; ή μήπως δεν μπορούν;
Ο πρόεδρος του πολιτικού φορέα Ελλήνων Συνέλευσις κ. Αρτέμης Σώρρας, κατέθεσε υπέρ της Κυρίαρχης Ελληνικής Δημοκρατίας, το ποσό των 600.000.000.000 δις. Δολαρίων ελεγμένα από τη βουλή των Ελλήνων, και με τελεσίδικη δικαστική απόφαση που τον αθωώνει και βεβαιώνει την ύπαρξη τους. Γιατί οι δημοσιογράφοι κάνουν τον ανήξερο; Τα στοιχεία είναι παντού, δεν μπορούν να τα βρουν; Είναι στις επίσημες ιστοσελίδες της Ελλήνων Συνέλευσις στο διαδίκτυο, στα γραφεία της Ε. Συνελεύσεις ανά την Ελλάδα που είναι έτοιμα να ενημερώσουν τους πολίτες, στην ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων, στο προϋπολογισμό. Αντί αυτού έχουν ρίξει τόνους λάσπης κατά του προσώπου του προέδρου της Ελλήνων Συνελεύσεις, της οικογενείας του, και όλων εμάς που εμπιστευόμαστε τον λόγο τους και δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις ψευδείς ειδήσεις τους.
Που είναι η δημοσιογραφική δεοντολογία; Η δημοσιογραφική έρευνα; Ποιανών συμφέροντα εξυπηρετούν;
